زين : اهدى دة جنبى مجروح بس جرح بسيط .
ليليان : بسيط انت مش شايف الدم .. هاتشوفوا ازاى بالاسود اللى انت لابسه دة … طيب مش حاسس بوجع.
زين : وجع خوفى عليكى كان اكبر منه… احساسى ان اشبع منك كان اكبر من اى احس باى وجع فى جسمى .
ليليان : حبيبى قووم خلينا نخيطه .. قوم.
زين : قوليها تانى يا لى لى … واوعى تبطلى تقوليها .
ليليان : عمرى ما ابطل اقولها ابدا … انت فعلا حبيبى وكل ماليا … بس علشان خاطرى يالا نقوم نروح لدكتور .
زين : خليكى هاكلمهم يجبوا دكتور هنا .
**********************
عند سارة ومراد
مراد : امممم واضح انك مش جعانه … دة انتى مش هان عليكى حتى تقوليلى خد حته.
سارة : يووووة وانا اقول بطنى بتوجعنى ليه اتاريك باصلى فى الاكل .. خد حته اهى علشان ميحصلش حاجة.
مراد : طيب اكليهالى فى بوقى .
سارة والاكل فى بوقها : مررراد .
مراد : خلاص بطلى قرف .. ابلعى .
سارة : هييييح … الحمد لله تصدق كنت جعانه .
مراد : اه واضح فعلا كنتى هاتاكلينى كمان شويه .
سارة وهى بتشرب العصير: تعرف تسكت … خلينى استمتع بالعصير .
( مراد سكت وفضل يبصلها كتير ومرة واحدة قرب منها وشد العصير منها وحطه جمبه وحاضنها جامد ودفن وشه فى رقبتها ).
سارة مصدومه : مراد … ابعد مينفعش كدة .
مراد بيتكلم بصوت مبحوح : كنتى هاتضيعى منى زى ماهى ضاعت.
سارة فهمت هو له عمل كدة : وادينى مضعتش … متفضلش فى ذكرها عايش.
مراد : كنت خايف عليكى …. حسيت بنفس الاحساس ..العجز