زين : ايوة فعلا .. هى وقعت جامد من على السلم ونزفت وفقدت الذاكرة بس كان مؤقت .
الدكتورة : حصلها تشوش فيها.. وهى مع الخبطات دى اثرت عليها.. كل اللى اقصدة انه الخبطات اللى كانت فى دماغها زى ماليها اثر سلب ليها نفع بردوا .
زين : ياعنى هى دلوقتى فاكرنى .
الدكتورة : حياتها رجعت طبيعيه جدا … تقدر تدخلها .
(زين دخل جرى عليها .. لقاها نايمه بتعيط ).
زين : ليليان ..حببتى .
ليليان : زين… شوفت اللى حصل .
زين : خلاص يا رووحى كان كابوس وانتهى .
ليليان : انا شوفت كل حاجة من وقت ما وقعت على السلم ..لغايه دلوقتى… شفت حياتى كلها .
زين : معلش ياقلبى فترة وانتهت .
ليليان : كنت خايفه.
زين قربها منه : ياروحى انا هاحاسبهم على خوفك دة وضربهم ليكى .. انا كانت روحى بتتسحب منى لما عرفت انه خطفك … الحمد لله ان قدرت الحقك.
ليليان : سارة فين .
زين : مع مراد بيطمن عليها عند الدكتور .. والله كتر خيرها من غيرها مكنتش اعرف اوصلك .
ليليان : ليه عملت ايه .. انت ازاى قدرت توصلى .
زين قرب منها وهمس قدام شفايفها : لا دة موضوع يطول شرحه .. سيبنى اشبع منك الاول .
ليليان بكسوف : زين احنا فى المستشفى حد يدخل .
زين بهمس : تؤتؤ مش هابعد .. انا اصلا ما صدقت الذاكرة ترجعلك … انت تعبتى اعصابى وانتى مش فى وعيك.
ليليان باستعباط: ليه عملت ايه .