ندى بطفولة: هو انتوا مين
بصيت على زياد ويوسف
: انت وهو
يوسف بأببتسامة: انا عن نفسى الدكتور
ندى: وانت
زياد: ابن عمة الدكتور انتى فيه ايه ولا فى ايه صحيح عيلة
ندى بصتله بعصبية وزياد بدالها نفس البصة
: لا بقولك ايه انا محدش يبصلى البصة دى انا بس عشان متعاطف مع حالتك فبتعامل معاكى بلطف
ندى بعصبية: انت مفكرنى مجنونه قدامك ولا ايه ايه متعاطف مع حالتك دى
زياد: انتى بتتكلمى كدا ليه اصلا
سيف بعصبية: يواه اسكتوا انتوا الاتنين انتى جايتى هنا ازاى
ندى: هربت
سيف: يعنى انتى هنا من غير ما يعرفوا
ندى: اه
زياد: اوبا ومخوفتيش دا انتى من الصعيد
ندى: انت مشوفتش هم عملوا فيا ايه انا كنت ه..مoت هناك
سيف: زياد كلم المحامى كدا خليه يجى
زياد: بتفكر فى ايه
سيف: كلمه بس
زياد: تمام
عند سارة