احمد: انتى على راسي ياعمى لكن اسمعها من الانسه وهى بتعتذر
كريمه بغيظ: انا اسفه يا زهره
احمد: اسمها ام عمر ويريت متحوليش تقربى منها او من عيلتى تانى لانى سبتك المرادى
لانى سبتك المرادى علشان خاطر عمى لكن اى غلطه تانيه والله مهرحمك
كريمه خافت من احمد خصوصا انها عارفه انه ميرجعش فى كلامه من وهم عيال صغيره
وانه مش زى هشام ومش هتعرف تضحك عليه
قامت كريمه تسلم عليا وهى بتقولى: حقك عليا متزعليش منى ووطت صوتها وهى بتقولى هدفعك تمن القلم
اللى اضربته والاعتذار غالى اوى وهتشوفى
بعدت عنها وانا خايفه وهى نزلت علطول وباباها وقف: حقك عليا يا احمد انا معرفتش اربى
الراجل كان باين عليه الكسره والحزن
احمد وهو بيبوس على راسه: ارفع راسك يا عمى اختى وغلطت بس انا زعلان منها
عمه بصله بشكر: ربنا يحفظك يا ابنى ويهدى بنتى عن اذنكم
بليل الساعه 12 بعد ما كريمه روحت وهى بتحكى لصحبتها اللى حصل
صحبتها بضحك: ههههه معلش يا كوكى بس البت علمت عليكى….
كريمه بغضب: ما تتلمى يازفته انتى
صاحبتها: هههه مش قادره دى لو سحراله مش هيعمل كده
كريمه ضحكت بخبث: سحراله…!!!!!!!……