فات على جوازنا اربع شهور….. محبه وكرم واحسان لكن انهرده غير
انهرده يوم مميز…. لما صحيت كنت تعبانه جدا ودايخه وبما انى ممرضه
فانا قدرت اعرف انى حامل…. احمد هيعمل ايه لما يعرف هخلف ولد ولا بنت
عمر هيحب اخوه او اخته اللى جايه….. طب ماما هتحبهم اكتر من عمر
طب انا لما اخلف هتلهى عن عمر واحمد…… لقيت نفسي بفكر فى كلام كتير اوى
قعدت استغفر ربنا كتير وجبت ورقه وقلم وقعدت كتبته كل سؤال وجاوبت عليه
الطريقه دى مريحه جدا والاريح انى طلعت كل توترى فى الورقه وقطعتها ورميتها
كتبت كل افكارى وكل اللى حابه اعمله الفتره دى ان شاء الله
كلمت محل هدايه انا اعرفه طلبت جزمه بيبى وجبتها وحطيتها مع اختبار الحمل جوه بوكس على السرير
معاهم كام ورقه كده مكتوب عليهم جمل (ازيك يا بابا انا ابنك او بنتك الله اعلم)
(جهزلى سريري يابابا انا جى)(بحبك يابابا استنانى)
جهزتهم وخرجت جهزت الغدا معداش كتير ولقيت الباب بيخبط بس ده بيطبل
فتحت لقيت احمد وهو بيغنى وعمر بياكل ايس كريم ومبتسم لى
دخلتهم وانا مستغرباهم: مالكم كده
احمد بضحك: جوزك ياهانم
عمر: بابا عمل جوازه
زهره بعدم فهم: اتجوزت عليا ياحمد
احمد بصدم#مه: يابن الناس العاقله اسمها جائزه مش جوازه