اخلينى هنا عشان لو رجع ولا حاجه لكن بمجرد ما ابويا وامى نزلوا معداش خمس دقائق بالظبط والنور قطع والهدوء ملا المكان، مش سامع اى صوت فى البيت غير صوت نفسى، جبت شمعه ونورتها وقعدت ادور برضو فى الشقه قلبتها كلها وطلعت الصاله تانى وانا عمال انادى رامى.. رامى،
لحد ما سمعت صوت.. صوت همس سامعه بالعافيه “كريم.. كريم ” بصيت حواليا ملقتش حاجه، انا متأكدت أن الصوت طالع من جنبى، قرأت المعوذتين وقرأت آية الكرسى، فسمعت الصوت تانى ” كريم ” استجمعت شجاعتى وقلت ” انت مين ” لقيت الصوت بيقول ” ده انا.. رامى انت فين يا كريم انا خايف اوى ” وسمعت صوت عياط، صرخت بأعلى صوتى وقلتله انت فين، لقيته بيقولى شش وطى صوتك هيسمعوك، قلتله هما مين ?! طب انت فين ?! قالى بصوت سمعته بالعافيه انا مستخبى منهم ورا الكرسى، قربت من الكرسى وبصيت، مكنتش شايف حاجه فقربت الشمعه بس الى شوفته خلانى اتشل فى مكانى…