خالي سعيد من احن واقرب الناس عليا ، الوحيد اللى قررت الجأله واقعد وافكر معاه فى المصايب اللى بتحصلى وكمان ابنى زياد اللى انا مش لاقيه وقلبي من غيره ، خايف جدًا يكون حد عمل فيه حاجة ، اكيد الموضوع وراه سر انا مش عارف هو ايه ، واكيد ال ده مش صدفة
يوم ة شريفة ، كان من اصعب الايام اللى عيشتها فى حياتى ، اول مrة اشوف امى بالهيستريا دى للدرجة ان واحنا واقفين على ها وشايلين جثتها وبندخلها جوة ، امى زقتنا كلنا ونزلت معاها تحت وكانت رافضة تطلع لحد مااغمى عليها والكل كان واقف فى ذهول من منظر امى وبالعافية لما ا شريفة ، ولما رجعت بيها البيت قعدت تدعى على خالى اللى مسافر ، ده حتى مكلفش خاطره ونزل مصر يحضر الة .
وكانت بتدعى لخالى سعيد اللى كان هو وعيلته معانا خطوة خطوة ومش سايبنا لوحدنا ، وطبعًا امى كانت عايشة رافضة الاكل واحنا اللى دايمًا كنا بنأكلها بالعافية ، وعلشان كده قولتلها ان لازم تروح تقعد مع خالى سعيد يومين تلاتة تريح اعصابها وبعد كده تبقى ترجع البيت براحتها .