قاسم : لا يا تمارا ..مش كدا ..افهمينى بس ..
انا قاطعته تمارا …
تمارا : خلاص يا قاسم …يلا فرجنى على المكتب علشان نلحق نجهز قبل ما حد يوصل …
قاسم : تمارا ..مش عايزك تزعلى ابدا …
تمارا وهى تبتسم : مفيش حاجه
نظر قاسم تجاه ما تبتسم له تمارا ..ليجد شهاب
شهاب : وانا بقول الدنيا منورة كدا ليه ..اتارى القمر
موجود هنا ..
قاسم : شهاب ..حاسب على كلامك
شهاب : فى ايه يا اخى هو انا قولت حاجه غلط
مدام تيما الحقيقه تستاهل اكتر من كدا ومد يده كى يرحب بها ..مدت تمارا يدها هى الأخرى ليمسك قاسم يدها ويبعدها..
قاسم : ابعد عن طريقي يا شهاب واول واخر مرة أحذرك وأخذ تمارا من يدها إلى مكتبه واغلق الباب
قاسم بحده : انتى ازاى يا هانم تضحكى ليه لأ وايه كمان رايحه تسلمى عليه بايديكى ..كمان
تمارا : فى ايه ..انا معملتش حاجه غلط …ثم انت لسه شمس كانت بتقولك سومى …ولا دا عادى
وسلامى هو اللى مش عادى
قاسم : تماراااااااااااا ما تختبريش صبري …وامسكها من ذراعيها …انتى ملكى انا لوحدى …واى حد هيفكر يقرب منك او
يلمسك همسحه من على وش الدنيا …انتى فاهمه …كانت تمارا سعيدة بداخلها لانه يغار عليها
تمارا فى نفسها : انت لسه شوفت حاجه …
قاسم : المهم دا مكتبي ..ودى المفاتيح بتاعته
دى نسخه هتكون ليكى ..وقت ما تحبي تيجى تقعدى هنا ادخلى فى اى وقت …ممنوع حد يدخل هنا …غيرى انا وانتى بس
…فاهمه
تمارااا : فاااهمه
اجلسها على الكنبه وبدأ يشرح لها محتويات المكتب
والمكتبه الكبيرة وبها العديد من الكتب
تمارا : ياااه كل دى كتب …
قاسم : الحقيقه انا بحب القراءة ..والكتب دى انا ورثتها عن عمى وحيد الله يرحمه …كان بيحب القراءة هو كمان ..وبيقولوا انى شبهه فى الملامح والطباع..
تمارا : الله يرحمه ..فين أولاده ومراته …
قاسم : اللى اعرفه انه مات بالسكته القلبيه …وبعدها بشهور قليله ماتت زوجته وابنته فى حادثه الله يرحمهم جميعا..
تمارا : ربنا يرحمهم …وتذكرت أنها تربت بدون أسرة
قاسم : مالك يا تمارا …
تمارا : الموت بياخد اعز ما نملك ..كان نفسي اعيش مع بابا وماما ..بقلم منال عباس
قاسم : ربنا يرحمهم حبيبتى
تمارا : يارب
قاسم : تحبي اجيبلك هنا ميك اب ارتيست