لف ما تبقى من النقاب على ايده ومزقه، قطعه اربآ
مفيش اى حاجه ممكن تحول بين الراجل وشهوته
سقط نقاب سادين، حطت سادين ايديها على وشها، لكن مكنش كافى تخفى البريق إلى بيشع منها
تنهد الشمرى وريت على كرشه انتى غير عاديه بالمره، انتى عامله زى اللؤلؤه المحفوظه فى صنودق اثرى
كانت دموع سادين انهمرت على خدودها ووشها
مخبيه كل الجمال دا ليه، ليه ادعيتى انك مشوهه، انتى أجمل ست شفتها فى حياتى
لعق معاذ الشمرى شاربه الصغير القبيح وقرب من سادين فى لحظه نسي فيها نفسه
ابعد عنى، صرخت سادين، كفايه ارجوك انا مش كده، انا ست مجوزه!!
مجوزه مين ؟ عيل صغير ماشى ورا امه؟ اجوزك بعقد مزيف عشان ياخد فلوس مش من حقه!؟
حتى لو كان عيل لكنه جوزى وانا على زمته اسماعيل موسى
أبتسم معاذ الشمرى بسخريه، بسيطه، اخليه يطلقك وطالما انتى شريفه يا ستى بعد ما يطلقك انا هجوزك اعتقد كده عدانى العيب
انتى عارفه انى اقدر اخدك غصب؟
لكن جوهره مثلك مش لازم تتلوث، لازم تكون بعيده عن ايد الاوباش والرعاع
ممكن اروح من فضلك، ابوس رجلك سيبنى اروح!!!
هتروحى لكن لما تدينى كلمتك وعدك انك تكونى ليا!!