فى المستشفى
تقف قدر وهى تمسك هاتفها ترن على روتيلا ولكنها لا تجيب عليها ابدا لتعود الاتصال لتجده مغلق لتزفر فى ضيق شديد منها لتلتفت لتجد آدم مصلت نظره عليا
آدم بسخريه
ايه هى روتيلا كل ده فى الحمام برضه ؟
قدر بتوتر
اكيد الحمامات زحمه أو فى اي حاجه منعتها اكيد يعنى ” لترجع شعرها للوراء وتقول فى همس ” ايه إللى بتقوليه
ده يا قدر ، منك لله يا روتيلا يابت ام روتيلا اشوف فيكى يوم احول ياشيخه ، مالقتيش غير آدم إللى توقعينى معها وكمان الندله أسماء هربت ، اما وريتك يا*** مابقاش قدر
آدم
قدر ” لتنظر لهو بتوتر ” ما تخلصي وتقوليلى انها مش فى الحمام ولا نيله بدل كل التحوير ده ، اصلا الغبي يعرف
انك بتكدبي وانا من بدري ملاحظ بس قولت دلوقتى تيجى لكن الليل جه اهو الست هانم لسه ماشرفتش ” لينطق بغضب شديد ” قدر لو ماقولتليش حالا روتيلا فين هتكون هيك…
لتقطعه قدر
روتيلا جايه اهى هناك ” وتضع يدها عالى قلبها ” الحمد لله ده انا كان قلبي هيقف منكم لله ياشيخ منك ليها ”
وتذهب وهى تدعى وتسب عليهم ”
لترتمى روتيلا على اول كرسي ليقترب منها آدم ويقول بغضب
ما لسه بدري ياست هانم ، اقدر اعرف كنتى فين كل ده وبنكلمك مش بتردى ليه ؟
روتيلا بتعب ظاهر
بقولك ايه يا آدم انا إللى فيا مكفينى وزياده ، اعتقنى لوجه الله ياشيخ اوووف ” لتضع يدها على وجهها ”
ليغتاظ انا من ردها عليه ليمسكها من ذراعها بقوه ويقربها إليه ويقول بغضب
لما اسال على حاجه تردى عليا من سكات فاهمه بدل والله اللعظيم هتشوفى منى آدم تانى خالص غير إللى