احمد : اطمنى ..انا بس عايزك النهارده بعد الساعه 12 بالليل يكون الكل نام ..هنتظرك فى الاستراحه
اللى فوق السطوح …هجيب تورته صغيره ..ونحتفل سوا ..انا وانتى وبس ..
ماسه بفرحه : تمام ..وكل سنه وانت طيب ..
كنت بثق فيه ثقه عمياء …
وبالفعل طلعت السطوح لقيته مجهز التورته والعصير ..قعدنا وضحكنا سوا وقعد يحكيلى عن مستقبلنا واد ايه احنا مناسبين لبعض ..كان كلامه بيسعدنى …وبدأنا نطفى الشمع وقطعنا التورته
وصب ليا العصير ..ورفض يشرب ..قالى كفايه التورته علشان السكر
من بعدها ما حسيتش بنفسي غير على وش الفجر ..لقيت نفسي شبه عريانه و نايمه فى السرير وغرقانه فى ال*د*م
ما صدقتش ابدا وبقيت اعيط والطم على وجهى
مستحيل احمد …اللى وثقت فيه يعمل فيا كدا
مستحيل دا ابن عمى ..الوحيد الحنين عليا …
عودة من الفلاش
ماسه ودموعها تملأ وجهها : حاولت افهم منه دا حصل ازاى …كان بيرفض يحكى ووعدنى أن اللى حصل دا هيكون