مروان : الجميل فاضى النهارده ..اعزمه على الغداء
كاميليا : مش عارفه …اصل احنا لسه عند جدو ..ومش عارفه ..هنمشي امتى من هنا …
مروان : طب منتظر اتصالك ..بس حاولى يا كامى محتاج اتكلم معاكى ضرورى فى موضوع مهم
كاميليا : حاضر ان شاء الله…
وأغلقت الهاتف وهى تشعر بالسعادة ..ف مروان يسمعها كلمات الغزل التى تشعرها بأنوثتها
عند صبا
تنتهى صبا من درسها الاول لتجد حامد من بعيد
صبا : يا ترى دا جاى عايز ايه ..ومشيت فى طريقها للعودة إلى المنزل
حامد : ازيك يا صبا ..وبنظرة غير مفهومه ..والله كبرتى واحلويتى …
صبا : الحمد لله شكر يا اونكل حامد
حامد بضحكه مستفزة : حلوة منك اونكل دى كمان
انا جاى علشان اوصلك للبيت …
صبا : انا بعرف ارجع لوحدى ..اتفضل حضرتك مفيش داعى …بقلم منال عباس
حامد : لا مفيش تعب ولا حاجه ..وفرصه ندردش مع بعض شويه
نظرت له صبا باستغراب …
صبا : هندردش فى ايه يعنى
حامد : قوليلى نفسك تطلعى ايه ؟