احمد : انا كويس جدا ..اطمنوا ..اووومال فين ماسه ؟
سميحه وهى تحرك فمها يمينا وشمالا : ماسه ..قول زفته قول نيله
سعيد : اسكتى يا وليه ..مفيش داعى …
احمد : هو فى ايه ..ماسه مالها …حصل ايه ..حد يرد عليا ..
سميحه : بت عمك جابت لينا ا*لع*ار الحمد لله يا ولدى انك ما كتبتش عليها قبل ما تسافر زى ما كنت عايز …
احمد بصدمه : انا مش فاهم حاجه..
كانت صبا تقف وتستمع من بعيد خوفا أن يراها احد
أكملت سميحه : البت هربت من يوم سفرك ومحدش يعرف عنها حاجه ..
احمد : مستحيل ..انا عارف ماسه كويس ..اوعى يا أمى يكون حد زعلها …
سميحه : لا حد ولا سبت ..دى بت عيارها فالت
المهم انت يا ابنى ..شوف مصلحتك ..وانا هجوزك ست ستها…
احمد بحزن : بجد يا خسارة ..
عندك حق يا ماما ..انا مستقبلى اهم حاجه ليا دلوقتى…..هكلمكم فى وقت تانى ..واغلق المكالمه ..فقد كانت بروك ترن عليه جرس الباب …فتح الباب