ماسه : تمام ..المسامح كريم …
احمد : طب يلا النهارده هعزمكم بمناسبه الصلح
وما تنسيش يا ماسه أن فرحك على ساجد انا اللى هعملهولك ..
كانت ماسه من داخلها تشعر أن هناك شئ غير مظبوط …تشعر أن الخيانه فى دم احمد …ولكن لا تدرى ..فحديثه مقنع …لكن هناك شئ ما ..لا تعرفه …
ساجد : ماسه سرحانه فى ايه ..المفروض تفرحى ..
بروك : يلا بينا نرقص …وبدأ كل كابلز فى الرقص ..
فى صباح يوم جديد …عند عمر
كانت صبا تجلس فى الحديقه …
عمر : الجميل سرحان فى ايه …
صبا : استاذ عمر ..اتفضل .اقعد
عمر : قعدت ..هه قوليلى بتفكرى فى ايه ..ثم ايه استاذ عمر دى ..يا بنتى انا لسه يادوب مخلص جامعه ..يعنى مش اكبر منك بكتير وغمز لها ..قولى بقي
صبا باحراج من غمزته : كنت بفكر فى اختى ليه كل دا ما كلمتنيش …انا محتجاها ..اوووى
عمر : اكيد عندها ظروف تمنعها …ثم مش عايز منك نبرة الحزن دى ….قوليلى بقي …فاضيه امتى علشان نخرج …
صبا : نخرج فين ..