زين بغرور : انا ممكن انزل بمستوايا واذاكرلك
فيروز : لا يا سيدى متشكرين
زين : براحتك انا عندى شويه معلومات اوفرهم لنفسي
فيروز : هيكون احسن وبعدين انت عارف انا فى كليه ايه
زين : اكيد كليه ملهاش لازمه يا فاشله
هنا فيروز بتضحك وبتقوله : انا فى تانيه طب وكمان متفوقه جدا و اخدت امتياز سنه اولى يا فيلسوف
زين : اممم طِب طَب استأذن انا بقا عشان شكلى هاخد برد
فيروز : مش مهم هعالجك
هنا زين بيمشي وطلع اوضته وهى كملت مذاكرة
وهو كان واقف تانى فى البلكونه بيتفرج عليها
وبعدها كل البيت نام.
الصبح
فيروز صحت وراحت الامتحان وهو كان لسه نايم وبتيجى من الامتحان بعد الضهر بيكونوا كلهم صحو عدا زين اللى ناموسيته كحلى.
وبتقوله الحمد لله الامتحان كان سهل هنا زين كان صحى ونازل على السلم وبيقول: طبعا مش انا اللى مذاكرلك
فيروز : ما بلاش انت
ابوها وعمها تعالوا افطروا وبلاش خناق على الصبح
فيروز وزين فى نفس الوقت : حاضر
وهيروحوا ياكلواوبعد كدا فيروز بتطلع تنام عشان جايه من الامتحان تعبانه