وكادت ان تغادر لولا ان قاطعتها سيده بصرامه: على فين يا عروسه ولدى ولا اجولك يا عروسه ولدى المغصوبه عليه
نظرت اليها ليلى باستغراب: مالك يا طنط اي كلامك دا
نظرت اليها سيده بصرامه: جصدى انتى فاهماه زين يا بت زينب انا وانتى عارفين اختك الخاطيه عملت اي وابنى الوحيد الى انظلم بيناتكم تربيه مره صح
نظرت اليها ليلى بصدمه: لو سمحتى يا طنط انا مسمحش ليكى تغلطى فى تربيتى انا واختى وامى عارفه ان سحر عملت غلط بس هى تفكيرها كده مش
تحاسبينا على تربيتنا بالطريقه دى
هتفت سيده بغضب: اسمعى يا بت انتى انتى وجودك اهنى كيف هنيه الخدامه واذا كانت الايام الى عدت كنتى اميره دا علشان مكنتش فى البيت لكن انا هنا من اهنى ورايح وكسره جلب ولدى هدفعهالك تمنها غالى جوى جوى
لم تستوعب ليلى كلمات زوجه عمها لتهتف الاخرى بعصبيه: غيرى خلجاتك وعايزه البيت دا يلمع من النضافه فاهمه يا بت زينب وكلمه زياده ساعتها امك الى هخليها تلمع البيت وانتى عارفه انى اجدر جوى جوى
اغمضت ليلى عيونها لتتحكم فى عصبيتها فهى والده زوجها بكل الاحوال لتصعد فى صمت وتبدل ثيابها حتى تخضع لكلامها حتى لا تحدث مشاكل لتنزل دموعها
بصمت: ذنب اختى هتزل فى البيت دا شكل الايام الى جايه كلها ظلم يا ليلى…..
خرجت من الحمام بتعب وعلى ملامحها الصدمه والخوف وتحمل بيدها شئ لتتجه الى الهاتف بسرعه وتوتر
منتظره الرد
: ايوه يا سحر فى حاجه ناقصاكى اجبهالك
هتفت بتوتر وخوف: انا حامل…..
يتبع ………….
: