*على السفره*
امل كانت بتاكل وشه فى الطبق بحرج
ياسمين: سيف كنت عايزك تشغل امل معاك
سيف ابتسم: حاضر يا حبيبتى
ياسمين: خد بالك منها دى قريبه يوسف
سيف وهو بيبص لامل الوشه فى الطبق: متخافيش دى فى عيوني
يوسف كان عنيه على سيف ولاحظ نظراته لامل المش عجبه واضيق منه
يوسف: امل ممكن تعمللى كوبايه قهوه واتجبهالى المكتب
امل بصتله: حاضر… قامت واقفت
ياسمين: يوسف ايه العملته…. البنت لسه بتاكل وكمان ضيفه مينفعيش تطلب منها تعملك حاجة
يوسف اتعصب وزعق: انا حر اعمل ال انا عوزه.. بص لامل… اعملى قهوه وهاتيه بسرعه
امل هزت دماغه بخوف بسب زعيقه ومشيت راحت المطبخ
ويوسف بص لسيف بضيق وسيف استغرب نظرات يوسف ليه… بعدها مشيه يوسف وراح على المكتب
سيف باستغراب: ماله دا
ياسمين بحزن: معرفيش دى اول مره يزعقلى كده… وعيطت
سيف قام وراح ليها وحضنها: ششش اهدى يا حبيبتى.. يمكن مضغوط وعنده قضيه صعبه شويه
ياسمين بدموع: وانا ذنبى ايه
سيف محاولا تهديتها: معليش اهدى وشويه وهتليقه جاى يتسفلك
ياسمين مسحت دموعه: حاضر
سيف: طب همشى دلوقتى عشان ورايا شغل… وكمان ابقا ابعتى امل بكره لمكتب اشوفلها شغلانه
قامت ياسمين وصلت سيف لباب وبعدها راحت لاوضتها
***
امل بتخبط على الباب
يوسف من جوه: ادخل
دخلت امل بتوتر وراحت حطت صينه على المكتب
امل: القهوه
قام يوسف بغضب ومسكها من درعه بعنف
امل بالم: اااه ايدى
يوسف بغضب: دا انا هكسرها كمان
امل بدموع: انا عملت اى ضيقك
يوسف بغضب: انتى مشفتيش نظرته ليكى كانت عامله ازى
امل بدموع: انا.. انا مشفتيش حاجه انا كان وشى فى الطبق ومبصتيش لحد
يوسف بنرفزه: تروحى لياسمين وتقولها انك مش موافقه على الشغل معا اخوها
امل: حاضر هعمل كل الحضرتك عاوزه
يوسف زقه: انتى اى الجابك القاهره… مكنتى قاعده هناك ومريحنى
امل: الست رحمه هى الجابتنى هنا وقالتى انى هعيش معاك هنا
يوسف بضيق: انتى مصيبه واتبليت بيكى ومش عارف اخلص منك
امل عيطت بحزن: انا اسفه
يوسف غمض عينه بيحاول يتحكم فى غضبه راح ليها ومسحلها دموعها
يوسف: انا الاسف… بس اتعصبت لما شوفته بيبصلك بنظرات مش كويسه انتى مراتى حتى ولم مش بحبك بس مراتى وبغير عليكى
امل هزت دماغها
يوسف: انا متعود لما اتعصب على حد بصالحه بخروجه… وانا دلوقتى اتعصبت عليكى وزعلتك يبقا ليكى خروجه… بالليل اتحججى باى حجه لياسمين وانزلى وانا هستناكى على اخر الشارع وافسحك احلى فسحه فى الدنيا
ياسمين برفض: لا انا مش زعلنه.. ومعليش مش هقدر اخرج معاك
يوسف باستغراب: ليه
امل بحزن: مراتك متستهليش مننا كده احنا بنخونها
وهى متستهليش كده