اسد: فى اى
عبدالله: جدك عايزك علشان تروح تتقدم
اسد: تمام خمس دقايق واكون عندك
وراح اخد جدو وعمو ومرات عمو اسمها عائشه وراحو عند بيت حسن
ـــــ
عند حسن
سميره: اسمعى خدى البسى ده وجهزى نفسك كدا واسمعى بقاا الناس دى لو رفضتيهم وربنا تانى اخلى ابوكى يجوزك ابن اختى وانتى عارفاه
رحمه بهدو اخدت البس ودخلت اخدت شاور ولبست وقعدت
بقلمى إسلام
جد اسم واسمو سعيد: ده حسن جوز اختى الله يرحمها يااسد
اسد ببرود: اهلا
حسن: اهلا وسهلا نورت
سعيد: انت طبعا عارف احنا جايين لى
عبدالله: احنا جايين نطلب ايد رحمه لاسد ابن اخويا الله يرحمو
حسن: ده شرف لينا
سعيد: مش تنده على العروسه نشوفها
حسن: قومى ياسميره اندهى رحمه
سميره: حاضر
ودخلت عند اوضه رحمه: تعالى يابنت المحظوظه ناس اوبها ومريشين على الاخر
رحمه مردتش
سميره: روحى هاتى العصير من المطبخ وتعالى قدميه
رحمه راحت وجابت العصير ودخلت عليهم
اسد كان مركز فى الفون
عائشه: بسم الله ماشاء الله قمر
اسد بص عليها واتفاجا بيها وبجمالها ورقتها كانت لابسه فستان احمر طويل وحجاب اسود وعيونها عسلى وكانت حور نازله من الجنه
حتط العصير على التربيزه قدامهم
سعيد:بسم الله ماشاءالله عليكى
بقلمى إسلام
عائشه:تعالى جنبى ياحبيبنى
رحمه راحت قعددت جنبهم
سعيد: قولت اى ياحسن نحدد معاد الفرح
حسن: انا مش هلاقى احسن منكم
سعيد: على خيرت الله الفرح بعد شهر
اسد: شهر اى
عبدالله: فعلا ده معاد قريب
اسد: لا انا قصدى الفرح بعد اسبوعين
سعيد بفرحه ان رحمه عجبت اسد: خلاص بعد اسبوعين قولت اى
حسن: على خيرت الله
كل ده ورحمه وشها فى الارض مبصتش حتى على اسد وقد اى كانت مقهوره وكانت حاسه انها هتطلع من سجن سميره وهتبقا اسيره لاسد