ساره: حاضر يامام رجع محمد من شغله لقي ساره شكلها مضايق
محمد: مالك ياحببتي فى حاجه مضيقاكى ساره: كنت عايزه اكلمك في موضوع محمد بقلق: خير ياحببتي في ابه
ساره: انا كنت عند الدكتوره النهارده وقالت لي ان عندى شويه مشاكل وهيبقي عندى صعوبه انى أحمل
وانا مش عايزه اظلمك انا عارفه انك بتحبنى بس من حقك تكون اب وانا مش همنعك من كده
محمد بصدم#مه: يعنى ايه يا ساره؟!
ساره: يعنى تتجوز يامحمد زى ماكل الناس بتعمل في المواقف دى
محمد بعصبية: انتى بتقولي ايه اخر مره اسمعك تقولي الكلام ده انا مستحيل ابقي لحد غيرك ولو هتمنى في حياتى طفل يبقي منك انتى لو ربنا ماأرادش يبقي مش عايز انا عايزك انتى بس كفايه عليا
هان عليكى يا ساره تقوليها؟!! ساره ببكاء: انا مش انانيه يامحمد
محمد: ولا انا ياساره وبعدين ليه افترضتى ان مفيش امل انا متأكد ان ربنا هيرزقنا بأطفال حلوين شبهك
وبعدين لو كانت المشكله عندى كنتى هتسبينى ياساره هزت رأسها لا
محمد: احنا اتخلقنا لبعض مااسمعش منك ابدا الكلام ده تانى مفهوم؟!
ساره مبتسمه: حاضر
محمد: خلينا نتكلم في الجد بقي انفضلي الكتاب ده عايزك تترجميه خلال ٣ ايام محتاجه. ضرورى عشان اخلص الدكتوراة بسرعه ونرجع مصر
ساره: حاضر عد الجمايل بس محمد: بقي كده؟! ساره: بهزر معاه ياروحي
محمد: طيب انا جعان دلوقتي يلا نتغدى النهارده يوم مميز في حياه ساره ومحمد محمد خلاص هيناقش الدكتوراه كانوا طايرين من الفرح
الرساله كانت ممتازه ونالت اعجاب الدكاتره واخد الدكتوراه بتفوق واستأذن الحضور انه يلقي كلمه يتكلم فيها عن سر نجاحه:
انا من بدايه حياتى العلميه والاكاديميه كان عندى عزيمه كبيرة انى انجح واتفوق واتميز عن كل اللي حواليا اللي ديما كان بيبصوا لى نظره انى
اقل منهم بسبب إعاقتى ومع كل نجاح كنت بنجحه وكل انجاز وطفره بعملها كنت بفخر بذكائى وقدراتى اللي بعوض بيها احساسي انى اقل من الناس العاديه اخدت الحياه حـrب وتحدى بينى وبين الناس بس عشان اثبت انى افضل واذكى منهم لحد ماقابلت أجمل مخلوقه ربنا بعتهالي عشان تصالحنى علي الدنيا والناس وتشجعنى ع النجاح كل خطوه كنت بعملها كانت بتسعدها احساسى النهارده
مختلف كل لحظه نجاح قبل كده نجحته كان زفره غضب بتتطلع من جوايا النهارده نجاحى زفره سعاده وفرحه ونظره
سعادتها بيا وفخرها بنجاحى كفيله تخلينى اسعد واحد النهارده عايزه اقول قدام كل الحضور انى بحبها اوي وبسكرها علي كل لحظه سعاده وتشجيع ومساعده قدمتهالي ربنا يخليكى ليا ياحببتي”
ونزل محمد وراح ناحيتها وخدها في حضنه وهى بتعيط من السعاده كل الحضور وقف وصقف ليهم بعد شهور رجعوا مصر واخيرا اتلم شملهم مع الاهل والاصحاب كل ةلناس لاحظت ان محمد اختلف تماما بقي اجتماعى ومحبوب وبيحب الصحك والهزار
زهره: ساره لازم تقوليلي انتى عملتى ايه في الواد ده؟؛ ده اتغير خالص
ساره بضحك: انا ماعملتش حاجه محمد: لا عملت
عملت كتييير الصراحه انا من قبل القمر حياتى كانت ابيض واسود دلوقتى بقت الوان بحبك ياساره
زينه: ياسيدى ياسيدى فينه المنيل جوزى يتعلم هههههه
والده ساره: بقولك ايه يامحمد ياابنى مانسيب ساره تيجى تقعد معانا يومين عشان نشبع منها
محمد: لا معلش مقدرش محمد كان قاعد ينتظرها لقاها داخله عليه بتجرى ومبتسمه صرخت ساره: محمد مش هتصدق اللي حصل
محمد بحيره: خير
ساره: انا حامل يامحمد انا حامل
هنام ازاى من غير ساره مااعرفش ممكن اجى معاها واهى فرصه تشبعوا منى انا كمان – احنا باكر سوا ولا ايه ياساره
ساره: بصراحه اه ياماما مش هعرف انام من غيره والده ساره: تشرفونا ياحبايبي ربنا يسعدكم محمد كان نايم وساره كانت مع مامتها بتشترى شويه حاجات والده ساره: ماتبجى يا ساره تروحى للدكتوره سعاد هى في الشارع ده تكشف عليكى وتشوف ايه المشكله؟!
ساره: حاضر يا ماما مش هخسر حاجه؟!
وفعلا راحت تكشف وحكتلها ساره المشكله وان عندها عدم انتظام في التبويض وكذا مشكله