اليوم ده خرجت من الشركه والدنيا سوده قدام عينيا من كتر الحزن عينى الشمال كانت وجعانى وضغطى عالى جدًا، كنت ماشى فى الشارع وانا عينيا بتدمع لا إراديًا، ماكنتش شايف حد قدامى، مش شايف غير كل الفرص اللى ضاعت منى بسبب سوء الحظ والقدر..
وصلت البيت وانا ساكت تمامًا كل اللى يسألنى بشاورله انى عاوز انام، دخلت أوضتى وإترميت على السرير من شدة الحزن عاوز أصرخ، مالقتش غير النت أخرج فيه مشاعرى طلعت الموبيل وكتبت على الفيس لماذا يارب تركتنى انا فاكر وقت البوست كويس كانت الساعه ٧:٢٣ بالليل ساعتها كنت بمoت بالمعنى الحرفى..
كتبت البوست ده ونمت، صحيت الساعه ١٢ بالليل بسبب كوابيس كتير جاتنى، لاقيت رساله من حد مش عندى فى الأصدقاء وحاطط صوره منظر طبيعى بروفيل له، بيقولى مساء الخير يا سامح انت كويس طمنى عليك ؟
إستغربت أنه عارفنى.. كتبتله وقولت..
– الحمدلله بخير، مين حضرتك ؟
– معقول مش عارفنى يا سامح، انا الراجل اللى انت انقذته من المoت..
– اه اهلا بحضرتك ازيك، انت جبت الفيس بتاعى إزاى..
– بحثت برقم تليفونك ولاقيتك، قولى مالك متضايق ليه وكاتب لماذا يارب تركتنى..
حكيتله عن اللى حصل فى الوظيفه وقد ايه اتظلمت عشان مش معايا واسطه..
لاقيته بيقولى ولا يهمك تحب تسافر المانيا..؟
انا قريت رسالته دى واتثبت مكانى مابقتش عارف انطق بنص كلمه، تلقائيًا لاقيتنى بقوله انت بتتكلم جد ؟
قالى انا مستثمر فى المانيا بقالى اكتر من ٣٨ سنه، ودى اقل حاجه ممكن أقدمهالك على الخدمه العظيمه اللى إنت قدمتهالي..