احمد نام جنب نادية وهو واخدها فى حضنة وقاللها: تعرفى
نادية: اممم
close
احمد: انا عايش دلوقتى احساس زعلان اوى انه فاتنى زمان
نادية: مش قلنا هنقفل بقى الصفحة دى ونخلينا فى اللى جاى
احمد بمرح: انتى تشدى حيلك كده بسرعة عشان نلحق نخاوى العيال
نادية باعتراض: تانى يا احمد، مش كفاية كسفتى وانا بدل ما اخد بالى من بناتى واقف جنبهم فى حملهم وولادتهم، اروح احمل واولد كمان قبلهم
احمد وهو بيبوس جبينها: اللى متغاظ مننا يعمل زينا، وبعدين ماحدش قاللك تبقى حلوة كده
نادية بكسوف: بجد يا احمد، انت شايفنى حلوة
احمد: وشايفك احلى من احلى ست فى الدنيا دى كلها، وبحمد ربنا انه رجعنى لعقلى، وقدرت احافظ عليكى قبل فوات الاوان