فهد بتنهيدة: انتى كويسة
مفيش رد
فهد بوجع ودموع : طب ردى علي
هزقينى واضربينى بس ردى عليا
ومتبصليش كدا انا عارف انى غلطت
بس والله لو كنت اعرف انك هتوصلى
لكدا مكنتش عملت اى حاجه
قمر وهى مش بتبصله وبصة للفراغ
اللى قدامها: انا عايزة ارجع مصر
فهد : حاضر اول اما نخرج من هنا هنرجع
بس ممكن متزعليش منى وتسامحينى
قمر : اطلع برا
فهد بصدمة: ايه
قمر بعصبية : بقولك اطلع برا انا مش
عايزة اشوف وشك
فهد بدموع : والله انا اسف حقك عليا
اعملى فيا اى حاجه بس متبعدنيش عنك
قمر بصوت عالى: قولتلك اطلع برا
فهد وهو بيقوم : حاضر والله هطلع بس
اهدى عشان متتعبيش انا خارج اهو
فهد خرج وقفل الباب وقمر فضلت تعيط
عياط هستيرى وفهد كان سامعها من برا
لانه كان واقف على الباب وكان قلبه
بيتقطع بكل معنى الكلمة عشانها