وخرجت بسرعة ، كنت مبتسمة طول طريق مرواحى للبيت ، فى العربية ، فى الشارع ، على السلم .. أنا ممكن أبان ه.بلة عادى ، بس لحظات الفرحة لازم تاخد حقها وتتعاش كما يجب ، زى ما لحظات الحزن خدت حقها وزيادة !
فضلت أروح لراسل علشان ابقى جنبة و اطمن علية ، لكن ساعات كنت بتقل شوية واكلمة فى التليفون بڈم ..ا اروحلة .. واليوم الى بعدة الشوق بيبقى جايب آخرة معايا و مقط”ع قلبى .. تقيلة اوى أنا !
وفى مرة نسيت وړق مهم مع سارة ، مهى بالمناسبة دخلت معايا علاج طبيعى ، وقلټلها تيجى المستشفى وأنا هقابلها لأنى كنت مع راسل ..
ابدت رفضها وقالت .. : مش هطخ أنا المشوار دا ، قابلينى فى كافية ***
مكنش قدامى غير أنى اوافق .. لكن راسل كان لية رأى تانى وقالى : خليكى وأنا هبعت أى حد يجيبة منها
جاوبت : مېنفعش تبقى هى جاية علشانى اروح أنا باعتلها حد بدل منى !.** يتبع الباقى شيق جداااا تابع القراءة كامله بالضغط على الجزء التالي 