توحيدة: بنت .. احترمى نفسك واتكلمى باسلوب احسن من كدا… ادخلى اوضتك
ايمان دخلت اوضتها واحمد اتكلم
احمد: انا مش فاهم انت ليه عملت كدا يا بشمهندس زين ليه تزعل منى صاحبى وليه تكسر بخاطرهم اصلا
زين: صاحبك دا يخصك انت .. بس انت ياحمد لو انا فعلا وجيت قولتلك اتجوز ايمان هاترفضلى طلبى
احمد: انا يعز عليا ان ارفض طلبك بس اه هارفض علشان حاجتين مهمين .. عبد الرحمن صاحبى … عبد الرحمن قرب منى وانا مش قدة ولا فى السن ولا التعليم ولا اى حاجة ووقف جنبى وانا لايمكن اعمل كدا فى اى حد مابالك بقا صاحبى اللى افضاله عليا … والحاجة التانيه ايمان .. ايمان دى اختى فعلا واهم حاجة حبيبه صاحبى … عن اذنك يا بشمهندس
احمد هو كمان مشى ومفضلش الا توحيدة وزين
توحيدة: انا مش هاسألك انت رفضت ليه لانى واثقه فيك وواثقه انك عاوز توصل لحاجة معينه … بس بلاش ايمان واحمد … انا بنتى مش وحشه يا زين علشان اطلب من حد يتجوزها … حتى لو رفضت عبد الرحمن هى هاتفضل لغايه مايجى نصيبها
لغايه باب بيتنا … ومتزعلش من ايمان هى قالت كدا من حبها لعبد الرحمن
زين: متقلقيش من اى حاجة … ومش زعلان على فكرة منها لو مقالتش كدا كنت شيكت فى حبها … انا هامشى بقا علشان سايب ليليان هناك لوحدها … لو حاجة حصلت اتصلى وبلغينى.
توحيدة: ماشى يا زين.. سلملى على الغاليه
احمد: استنى يا عبد الرحمن … انا مش بنادى عليك
عبد الرحمن بعصبيه: عاوز ايه … ولا خلاص ظبط الامور فوق وجاى تمثل عليا
كريمه: عيب يا عبد الرحمن دا مهما كان احمد اعقل كلامك
احمد: متشكر يا صاحبى .. عن اذنكوا
عبد الرحمن: استنى … انت عاوزنى اكون ازاى ياعنى انت اللى حصل فوق دا يرضيك … انا مخنوق يا احمد … مخنوق وحاسس ان مبقتش قادر اتنفس … انا اسف… سامحنى مقصدش ازعلك