كريمه: متقلقش تمام بس الحجه توحيدة مرضتيش تلبس ايمان الشبكه الا لما قريبها يوافق
عبد الرحمن: اه هاقعد معاه يوم الجمعه ربنا يستر قلبى مش مطمنى
كريمه: متقلقش يالا نمشى نروح علشان ابوك
كريمه روحت ولقت شاكر قاعد ووشه مبيشرش بالخير ابدا
شاكر: كنتى فين ؟
كريمه: كنت بزور واحدة صاحبتى
شاكر:وصاحبتك دى توحيدة … مرات حسن
كريمه: اه فيها ايه الست جوزها مات وكل الناس راحت وعزتها الا انا مش عييب مهما كانت خلافاتك مع جوزها الله يرحمه ماليش فيه دا واجب ولازم اروح واعزى
عبد الرحمن: يابابا انا مش شايف ماما انها غلطت … دا مجرد واجب وخلص
شاكر: اه طبعا ياخويا ماهو الموضوع على هواك … علشان حبيبه القلب ايمان … انا قلبى مش مطمنى من ناحيتكوا انتو الاتنين
كريمه: ايه دا هو انت عندك قلب وبيعرف يطمنك زى الناس العاديه
شاكر بغضب: ليه هو انا مش بشر
كريمه: لا انت حجر ياشاكر
فى القاهرة فى قصر على الباشا
الباشا:خليك واخد بالك كويس من زين علشان هو مش سهل ابدا
على: متخافش وابنك كمان مش سهل
الباشا: لا زين ذكى ولماح ومعاه مراد فهد المخابرات واللى انت داخل عليه مش مريحنى