ليليان ادته الكتاب وكانت متوترة جدا علشان قاعدة جنبه بالطريقه دى وفى نفسها: يا نهار اسود هاركز فى كلامه انا ازاى دلوقتى
زين بضحك: متخافيش هاتركزى ههههههههه
ليليان مصدومه: انت سمعت ؟!
زين شدها لحضنه ولف ايدة حواليها وبايدة التانيه مسك ورقه وقلم وبدء يشرح طبعا زين كان قاصد يخليها تتوتر وهو فرحان بقربها منه
ليليان فى الاول مكنتش مركزة بس بعد كدا حاولت واخدت على الوضع وفهمت كويس منه.
بعد فترة
زين: ها ؟ فهمتى حاجة ؟
ليليان: اه طبعا فهمت .. بجد انت شرحك جميل … هو انت ليه مبقتش دكتور فى الكليه
زين: علشان انا مش عاوز ابقا دكتور
ليليان: انت غريب بجد فى حد ميحبش يبقا دكتور فى الجامعه
زين: اه فى انا… زين الجارحى
ليليان: هههه مغرور اوى
زين: عادى .. مش غرور
ليليان: انت بتخاف تضحك
زين: انتى ليه بقيتى تسالى كتير … يالا علشان تشربى اللبن وتنامى
ليليان: يالهووى عليا وعلى اللبن فى يوم واحد
زين بحدة: ليليان
ليليان:سكت
ليليان: زين ممكن تليفونك اتصل بسارة .. نسيت اسالها الامتحان الساعه كام
زين قاعد جنبها على السرير: هاتكلميها دلوقتى … الوقت اتأخر
ليليان: لا عادى بتسهر
زين: انتو اتصاحبتوا لدرجه انك عرفتى انها بتسهر
ليليان بضيق: خلاص مش عاوز اكلمها