ميرا مطت شفايفها: معرفش..بس قالى مشكله ف مصنع …واخد مراد معاه .
ليليان اتنهدت: اه الحمد لله مشكله فى مصنع …بس اخد مرا…
( ليليان لسه بتكمل كلامها …افتكرت اخر مرة زين قالها على مشكله المصنع …وكان بيكدب علشان عم حسن مات … ياترى مين مات تانى … طب ليه اخد مراد…مسكت تليفونها وفضلت تتصل بيهم تليفوناتهم مقفوله الاتنين …خافت ..زين اول مرة يبعد عنها بالشكل دة … وكمان يقفل تليفونه … معقول يكون حصلهم حاجة ..نفسها بدأ يضيق … وبدأت تنهج ورجعت ليليان
لعادتها القديمه لما بتزعل او بتخاف ..وشفايفها بتبيض بسرعه .. ميرا كانت بتنام فتحت عيونها نص فتحه لقت عمتها بتتعب بالشكل دة ).
ميرا بقلق: عمتو مالك ؟..
ليليان ونفسها بيقل: ز .. ز ..زين .
ميرا بتحاول تساعدها تاخد نفسها: ماهو … مش عارفه …يادى النيله لازم اتصرف .
( ميرا جريت على تحت وجريت على اوضه ادهم خبطت ومحدش رد .. خبطت تانى محدش رد.. ..اسر كان بيلبس هدومه .. سمع خبط على باب اوضه ادهم اللى جنبه …خرج يشوف فى ايه ..ف نفس خروج ادهم ).
ادهم: خير يا ميرا .. فى حاجة ؟.
ميرا بقلق: عمتو تعبانه اوى وانا مش عارفه اتصرف .
( ادهم واسر …جريوا على جناح امهم …لقوها نايمه فى السرير ووشها اصفر وشفايفها بيضه..وبتاخد نفسها بصوت عالى
…جريوا عليها ..).
ادهم وهو بيحاول يعدلها: مالك يا أمى .. اتعدلى خدى نفسك .
اسر بذعر من حاله امه: ميرا هو انتى مش دكتورة… شوفى مالها ؟.
ميرا: اللى عندها نوبه خوف ..وتقريبا عاوزة اونكل زين .
ادهم بيوس ايد ليليان: اهدى يا امى .. اهدى يا حبيبتى .
اسر بيحاول يتصل على زين: بابا تليفونه مقفول .. انا اعصابى تعبت المفروض نعمل ايه .
ميرا بدموع: حاولوا تحضونها وتهدوها … حسسوها بيكوا ..
( عز صحى من النوم ملقاش ادهم جنبه …قام يشوفه فين ملاقاش حد … لقى ليان خارجة من اوضته ).
عز مسكها من قفاها: قفشتك بتعملى ايه فى اوضتى .
ليان: برئ يا بيه .
عز: اعترفى الانكار مش هايفيدك .
ليان بتحاول تخلص نفسها من ايدة: اوعى ياعم …كنت بشوف ميرا صحيت ولا لاه ملقتهاش .
عز: ياعنى ايه ملقتهاش .. ااااه تلاقيها بتطمن على ماما .
ليان باستغراب: ليه ماما مالها ؟!.
عز: ماهو علشان البعيدة نومها تقيل لو حد دخل قتلنا مش هاتحس … ماما تعبت اوى امبارح وميرا كشفت عليها وقالت