زين: زين الرجال كبر وعجز .
ليليان: انت كبرت وعجزت … مين قال كدة .. انت مبتبصش لنفسك فى المرايه ولا ايه ؟.
زين باصلها بنص عين: كلى بعقلى حلاوة.
ليليان قربت من وشه بدلع: انت حلو اوى يا زين وكل لما تكبر تحلو اكتر .
زين بهمس: بقولك ماتيجى نسلى وقتنا وتجيبى بوسه .
عز: عيب يا بابا انا نايم جنبك احترمونى شويه .
زين لف بسرعه: بقى انت صاحى يابن ال *****…وانا قاعد بستحمل واقول معلش المهم الحمار ينام كويس … معلش يا زين استحمل دة ابنك بردوا وانت طلعت صاحى .
ليليان: اهدى يا حبيبى ..هايجرالك حاجة .
عز واقف على السرير: وانا مخلتكش تعرف تنام ليه انشاء الله … اما عجايب يكونش ماسك عينك.
زين بصوت جهورى: من صوت شخيرك يا حمااااار .
عز: خلى فى بالك عمال تغلط وانا مش عاوز ازعلك .
زين بص لليليان وبعدين بصله بصدمه: تزعلنى انا ! طيب تعالى هنا بقا .
( عز طلع يجرى فى البيت كله وبيصوت وزين وراة وليليان بتحاول تلحق زين … البيت كله صحى على الصوت وكل واحد خرج
باللى لابسه ونسيوا ان معاهم واحدة فى البيت … ميررا اتكسفت ودخلت اوضتها تانى .. وطبعا ليان لو الدنيا انطربقت مبتصحاش من نومها ).
زين وقف بصدمه من منظر عياله وبأعلى صوت فيه: ايه يا شويه بقر ما تلموا نفسوا ..اصل واقسم بالله اظبطكوا من جديد … ايه الهطل دة انتو ناسين انكوا معاكوا واحدة فى البيت.
( مراد واسر وادهم اتصدموا واتحرجوا من كلام زين ودخلو اوضهم وعز استغل عصبيه ابوة واستخبى )
ليان وقفت جنبه: اهدى يا حبيبى متزعقش كدة .
زين: اهدى ايه … اهدى ايه طول منا ورايا عيالك … انت فين ياله اطلع احسنلك … اصل والله هاموتك فى ايدى .
ليليان: يا زين تلاقيه خايف منك … معلش خليها عليا المرادى .
زين بعصبيه: اسكتى انتى يا ليليان … اطلع يا زفت
( مراد طلع من اوضته بعد ما لبس هدومه وماسك عز من قفاه ).
مراد: اهو يابابا … لقيته مستخبى فى اوضتى زى الفراخ .
عز بغيظ: بس متقولش زى الفراخ … انا لولا ان خايف على ابوك مكنتش استخبيت .
(زين بيقرب منه .. وتقريبا جاب اخرة من طوله لسانه .. وعز بيحاول يرجع بس مراد زى الحيطه مبيتحركش … ليليان خافت على عز من غضب زين … هو اكرة ما عندة ان حد يتجاوز معاه فى الكلام حتى مراد واسر وادهم بيجوا عندوا وبيفرملوا …
فكرت بسرعه ولقت فكرة انها تمثل انها تعبانه فكرة حلوة )
ليليان بتمثيل: اه الحقنى يا زين .
(زين لف بص عليها .. لقاها تعبانه جرى عليها ومراد ساب عز وجرى عليها… مع خروج اسرر وادهم وشافوا امهم تعبانه اتخضوا ).