مراد الالفى: تعالى ندخل المطبخ انقنق واحكيلك .
ليان: والله انت طول عمرك احسن واحد فى الدنيا.
( مراد اخد ليان وعز راح وراهم .. وفضل مراد الجارحى وادهم ).
ادهم: مالك يا مراد نظراتك غريبه اوى للبت دى .
مراد: مفيش… بس محتاج افهم فى ايه ومين يوسف دة وليه ابوك بيكرة اوى كدة .
ادهم: كلنا محتاجين نفهم ؟. فى ايه يالظبط ؟.
يتبع…..
من اللى هى سمعته: يا حبيبتى يا بنتى يا حبيبتى … انا أسفه ان مكنتش معاكى … انا أسفه الدنيا لاهتنى عن أهلى… سامحينى .
ميرا قربت منها ومسحت دموعها: مش زعلانه منك انتى مالكيش ذنب فى حاجة … ربنا يسامحه بقا .. متعيطيش .
زين اخدها فى حضنه ودفن وشها فى صدرة: روحى انا متعطيش علشان خاطرى … علشان خاطرى اهدى .
(ليليان حضنته بكل وقوتها هو دة مكانها اللى بتحس براحه فيه … دة مكانها اللى بتستخبى فيه من الدنيا كلها … عمرها ما حست بالامان الا مع زين … لما بيحضنها كأنه بياخد من حزنها وبيهديها … صوته بيهديها وبيريحها ) .
زين: اهدى يا روح قلبى … خلاص هى معانا ولو على جثتى لو يوسف طال شعره منها … انتى مش واثقه فيا .
ليليان بصوت مبحوح: لا واثقه فيك طبعا … بصى مش عاوزة اسمعك تقولى انك تبعدى عنى او عنى حضنى انتى زيك زى ليان