مراد: لا دة انتى مصرة بقا.
سارة: بس عيب .
مراد فى سرة: عيب ايه بس على اللى هاعمله فيكى بعد جواز هاتموتى منى يا سوسو.
فى الشرقيه
شاكر: انت ظهرت يا عاصم اخيرا وانا بدور عليك كل دة ..
عاصم بتعب: طيب سيبنى ادخل بيتى واريح انا تعبان اوى.
شاكر: انت كنت فين ويوسف فين؟.
عاصم: ماقولتلك رايحين نصييف ويوسف بيقضى شويه وقت .
شاكر: ودة منظر واحد بيصيف. … انت فاكرنى اهبل ومش عارف انك كنت محبوس انت وابنك عند زين الجارحى جوز ليليان
بنت اخوك.
عاصم: طيب مادام انت عارف كل حاجة بتستعبط عليا ليه … وسع من طريقى يالا .
شاكر: مش قبل ما اعرف يوسف فين وهو ازاى خرجك.
عاصم بغيظ: يوسف لسه محبوس …وانا صعبت عليه وخرجنى علشان تعبى …وسع بقا مش عاوز اشوف حد.
شاكر: اتفضل يا اخويا … اتفضل بس مسيرى هاعرف كل حاجة
فى بيت الجارحى
( زين نايم على جنبه ومتجاهل ليليان وهى عماله تتقلب فى السرير وتعمل صوت وهى عارفه ان زين بيضايق من الحركه والصوت وقت النوم ).
زين بعصبيه: ليليان فى ايه مش عارف انام .
ليليان ببراءة: عاوزة انام .
زين بنرفزة: ماتنامى وتريحينى .
ليليان عيونها دمعت وقامت تنام على كنبه.: حاضر هاريحك .
زين: والله !.
ليليان بصتله وعيطت: شكرا .
زين: هههههه والله حاسس ان متجوز عيله دى منظر واحدة زعلانه .
ليليان: متكلمنيش.
زين: تعالى طيب علشان تنامى … مش انتى عاوزة تنامى فى حضنى بردوا.
ليليان: لا .
زين: تعالى ياحبييتى .
(ليليان قامت بتعيط وراحت عندة وهو اخدها فى حضنه وباس جبينها ).
ليليان: زين انا مش بستحمل تخاصمنى والله قلبى بيوجعنى.
زين: سلامه قلبك يا روح قلبى … انا بخاصمك علشان ببقا مدايق منك ومش عاوز اضايقك او اخرج عن شعورى.. بفضل ابعد عنك علشان متزعليش منى .
ليليان: بعدك بيموتنى .
زين: على عينى يا حبيبى بعدك دة. .. بس اعمل ايه انا شخص وقت غضبى ببقا حد تانى … بخاف عليكى .
ليليان: طيب انا لو عملت حاجة غلط ابقا فهمنى وقتها بس متبعدنيش ولا تسيبنى اتفاقنا .
زين بنوم: حاضر يا لي لي .
فى قسم الشرطه