سارة: حاضر
مراد: ياستى وانا صغير كنت طفل… لا استنى الاول تتوقعى كدة كنت طفل عامل ازاى؟.
سارة: كنت شقى اكيد ومجنن الكل .
مراد: بالعكس كنت اهبل وهادى جدا وبضرب من اى حد انا فاكر زمان كنت ازن لامى علشان انزل العب مع العيال فى العمارة
وامى دى كانت غلبانه اوى كانت توافق تنزلنى مرة معرفش اتكسر مرة اتعور جامد كنت اهبل من الاخر … كان فى بقا ياستى بت بقى سووووووكه كانت هارينى ياسارة ضرب ضرب …
سارة: ههههههههههههه ههههههههه
مراد: قولتلك متضحكيش.
سارة: هههه اهو خلاص كمل … مالها البت دى .
مراد وطى راسه: بصى بين شعرى هنا … ايوا هنا … البت بنت ال… فتحتلى دماغى عمرى ما انسى اليوم دة ابويا اتخض عليا وطلع يجرى على المستشفى يقول مين عمل فيك كدة وانا اعيط واقوله البت اللى لابسه احمررر … من يومها وانا كرهت الاحمر واللى بيلبسوووة.
سارة: هههههه ياحرام يامراد ههههههههه انت عانيت اوى .
مراد: يالا الله يجحمها مطرح ما راحت .
سارة: ههههه طيب ازاى ظابط مخابرات وتتضرب وانت صغير كدة وتتهبدل .
مراد: ياعنى انا مولود ظابط انتى كمان .
سارة: بس تصدق قصه مؤلمه ههههههه .
مراد: جدا ومحزنه ومبحبش افتكرها اصلا مفيش حد يعرفها غيرك انتى وزين وكاميليا الله يرحمها .
سارة: هما والدك ووالدتك اتوفوا ازاى .
مراد: اتوفوا وانا فى اعدادى اتوفوا فى حادثه .
سارة: وعشت مع مين ؟.
مراد: مع خالى وجاله فرصه عمل فى النمسا وسافر ودخلنى مدرسه دخلى ..واتعرفت على زين هناك فى المدرسه ومن يومها واحنا اصحاب .
سارة: كنت بتحبها ؟!.
مراد: هى مين المدرسه ؟.
سارة: لا … كاميليا.
مراد: اممم اكيد .
سارة: اعترفتلها بحبك امتى وازاى.
مراد: بعد ما عرفتها ٧ شهور كنا اصحاب وبعد كدة حسيت انى مش قادر على بعدها روحتلها المستشفى ومسكت الميكرفون اللى فى الريسبشن وقولتلها بحبك .