الباشا: غبى وهاتفضل طول عمرك غبى … رعد لو اتمسك احنا هانروح فى داهيه … رعد بير اسرارنا انا وانت … وفى نفس الوقت بيخلصلى حاجات كتير… رعد له فى كل خرابه عفريت … وانا محتاجه علشان ادب زين الجارحى على اللى عمله .
فى امريكااا
عبد الرحمن: ارحمينى بقا بقالنا ٥ ساعات بنلف .
ايمان: يووووة يا بودى هو انا لاقيت حاجة عجبتنى وجبتها .
عبد الرحمن: يا حبيبتى امك ست بسيطه عاوزة حاجة بسيطه زيها .
ايمان: مش عاجبنى هى دى مامتك ولا مامتى .
( تليفون عبد الرحمن رن وكان شاكر ابوة وملامح وشه اتغيرت )
ايمان: مين يا بودى .
عبد الرحمن: بابا .
ايمان: طيب روح رد عليه وانا هاقف هنا استنى الاشارة تفتح واعدى هناك اروح المحل دة شكله فيه حاجات هاند ميد جميله .
عبد الرحمن: طيب
( عبد الرحمن فعلا اتحرك بعيد عن ايمان علشان يرد على اتصال )
عبد الرحمن: الو
شاكر: ايه يا استاذ لسه زى مانت مزهقتش.
عبد الرحمن: ازهق من ايه يابابا … انا اتجوزت هو انا بلعب علشان ازهق واسيبها.
شاكر: لو كنت اتجوزت حد غيرها يمكن كنت رضيت وسكت … بس طول مانت متجوز بنت حسن عمرى ما ارضى عنك ابدا .
عبد الرحمن بتنهيدة: براحتك يا والدى.
شاكر: امك حكيتلى ان ليليان اتجوزت واحد اسمه زين وهو خاطف عمك وابن عمك .. انا عرفت انك ليك كلام معاه .. اتصل عليه قولو يسيبهم .. هى البلد مفيهاش قانون ولا ايه.
عبد الرحمن: انا اسف مش هاتصل وسيبهم يتربوا على الى عملوا فيها … والله انا مبسوط فيهم .
شاكر: مش بعيد تكون انت مبلغ عنهم … بتقف مع الغريب على عمك وابن عمك .
عبد الرحمن بغضب: عمى وابن عمى كانوا بيتمنوا موووتى علشان يوسف يتجوز ليليان ومش اقف فى طريقه … عمى وابن عمى كانوا عارفين بجوازى من ايمان ومش قالولك علشان ابعد عنهم وانت ميكونش ليك الحق فى حاجة … عمى وابن عمى خطفوها وكدبوا عليك وادى جزاتهم الجزاة من جنس العمل.
شاكر: اقفل حرقت دمى
( عبد الرحمن قفل مع شاكر ولف بيدور على ايمان لقاها جايه من الاتجاة المقابل له وجايه بسرعه وبتضحك ).