كان متلغبط من كلام امه اكتر من الغبطه الى كانت مع نفسه .. مبقاش عارف هو عايز اى .. مبقاش فاهم مراده ناحيه روح .. وهل هو عاوز يستغلها تانى .. معقول الوحش الى جواه مكتفاش بالى عمله فيها وعايز يكمل معقول هو خطر عليها وممكن يعيد إلى عمله طول ما هى جنبه .. بس لو مان ناولها على الشر معملهوش لى أما كان سكران .. هو فاكر انه بعد عنها بمجرد ما شاف دموعها وخاف عليها منه … هو مأذهاش حتى فى لحظات سكره ازاى هيأذيها بعدين ..
مبقاش عارف هو ماله ولا فى اى .. ازاى اتلغبط كده من يوم وليله
قالت ساندى بغضب – يعني اى يبابى انت مقتنع بكلامه
– يحي مغلطتش انا الى كلامى كان غلط انا مشفتش من البنت حاجه انا شوفت ال انتى عملتيه وهى ساكته
– يعني انا غلطانه دلوقتى
– انتى الى غلطانه من الاول
– شايفه يمامى
قالتها بحزن وهى راحه لاوضتها وبتقفل الباب ومتغاظه
– انا ازاى كنت غبيه كده انا سبتهولها يعتبر من غبائى … مستحيل…. يحي ليا ومش هيكون لغيرى..انا عارفه ارجعه ازاى واصلح الوضع ده خدت تلفونها واتصلت بكوثر
– انا مش قولتلك يحي يكون عندى
– انا اتكلمت معاه انتى الى فى ايدك ترجعيه ليكى وتكسبى حبه تانى وتشغلى عقلك صح
– ازاى
كان يحي فى القصر قاعد وبيقرأ اوراق وكانت دينا مساعدته واحمد واحد موظفينه
قالت دينا – استاذ يحي هنكمل فى الصفقه
– اه منغير تنازل عن الشروط من الى قولتها اومأو برؤسهم يالطاعه
– يحي سمعو الصوت ده وكان حد دخل الى هى ساندى
قالت بحرج – اى ده عندك حد مكنتش اعرف
– طب نستأذن احنا
وقفو وهما بيعلنو رحيلهم ويحي متكلمش بصت ساندى لحد ما خرجوا فابتسمت ليحي وراحتلو
– عامل اى
قربت منه ولسا هتبوسه
– اى إلى جابك
بعدت وقالت – مكنتش اعرف انك هنقابلنى كده جيتى عندك وحشه اوى كده
سكت ومردش قربت منه وقف بيبعد عنه وحط أيده فى جيبه ببرود راحتله ووشها باين عليه الحزن