كانت بتعيط بحزن وبتسغفر ربها لأنها كانت السبب فى الى حصلها انها محطوش عند حده من المره الاولى
انها حطتله أعذار فى دماغها من حبها لى ، بتتمنى لو عرفت تبعده عنها بس هو كان قوى ومكنتش حاجه قدامه
فى المساء دخلت نوال اوضتها بعد اما رجعت من برا كان فى ايديها اكياس بس سمعت صوت عياط وشهقات كانت روح اتفزعت لما لقتها قاعده على السرير
بتعيط
– رووح
بصت روح لوالدتها الى سابت الاكياس وقربت منها بصت على وشها ودموعها الى مغرقاها قالت
– انتى بتعيط بجد ، ف اى
مسحت وشها وهى بتقول
– مفيش حاجه يماما
– انتى هتضحكى عليا ، كل ده ومفيش حاجه
سكتت روح بعدين عطيت تانى وحضنت امها بصتلها بإستغراب عيطت اقوى اتخضت نوال قالت
– فى اى يا روح مالك حصل اى
– مكنش بإيدى والله يماما، انا مقدرتش
– الى مكنش بإيدك مقدرتيش عليه
عطيته روح ومرشد ابعدتها نوال وقالت
– اتكلمى يا روح حصل اى متغوشيش قلبى عليكى مالك اهدى وفهمينى
– اناا..
بصتلها نوال مستنيه كلامها
– انا مجبتش درجه حلوه فى الامتحان
استبدلت ملامحها قالت – امتحان!!
اومأت روح بحزن وهى تحاول ان تتوقف عن البكاء ، نكزتها نوال فى كتفها قالت
– مش عارفه ادعى عليك بس يا شيخه روحى منك لله خضتيتى
مردتش روح قربت نوال اوضتها بزراعيه وقالت بمزاح
– فيها اى يعنى لما متجيش درجه حلوه بقا امتحان يعمل فيكى كده
ابتسمت قالت
– انتى عيله نكديه مش شبه امك حلوه وفرفوشه
بصت لبنتها كانت لسا فى صمتها
– عارفه انك مهتميه بدراستك ومش مقصره عشان كده متزعليش
هزته بمرح وهى تقول
– خلاص بقا يابت اضحكى يلا
ابتسمت روح عشان بس متزعلش امها وداخلها حزينه
– تعالى بصي جبتلك اى
مشيت راحت جابت الشنطه وخرجت جيبه بيضاء وبلوزه زرقاء سمائيه وطرحه ابتسمت روح ومسحت وشها ببرائه قربت منها نوال وبتفرجها قالت
– ها حلو مكنتش عارف اختار بس البنت بتاعت المحل ساعدتني
ابتسمت روح وقالت
– أنا بحب زوقك يماما دايما عشان رقيق ، عجبونى جدا قربت وحضنتها بحب وحزن بتحاول تخبيه قالت
– ربنا يخليكى ليا يا حبيبتى وميحرمنيش منك ، اوعدك هشتغل أو ما الشهرينول يعدو والنتيجه تطلع ، هشتغل ونبعد عن هنا ناخد شقه صغننه كده ونعيش سوى ومش هخليكى محتاجه منى حاجه بس انتى ادعيلى
– ربنا يكرمك يا حبيبتى ويوفقك دائما ، أما مش عايزه حاجه غير انى اشوفك مبسوطه
كانت روح بتختفتى كل شويه مكنتش عيزا تشوفوه كانت بتهرب من رؤيته عكس ما بتحب دائما تكون معاه
قالت سهيله – اى يبنتى مكنتيش مركزه فى الدرس انهارده لى
– هاا .. لا مفيش حاجه
– مالك يروح انهارده
– مفيش امشي بقا
رجعت روح القصر وهى بالها مشغول قعدت على المقصد إلى برا وحطيت أيدها على وشها وعطيت
– لى كده يا يحي ، لى شوفتنى كده لى
كانت زعلانه حست بحد بيعقد جنبها رفعت وشها وكان أحمد بص لعينها قال
– روح فى اى
مسحت وشها قالت وهى يتنفى
– مفيش
– امال بتعيطى لى
سكتت بصلها احمد قال
– احكيلى مالك ، يحي عملك حاجه ضايقتك
بصتله بشده متذكره فقال بتوضيح
– قالى أنه زعقلك امبارح عشان كده عيطى ، هو فعلا زعقلك بس …
مكنتش عارفه تقول بس من نبره احمد كان خائف عليها عشان عارف صاحبه ابتسمت بمراره قالت
– اه هو فعلا زعقلى عشان كده انا كنت بعيط