بعدت وشها وهى بتمسحه بنفسها ولمت كتبها وهى بتاخد شنطتها وقف يحي معاها مدت ايدها فادها الدفاتر خدتها وحطتها فى شنتطها ومشيت ويحي كان مضايق من الى حصل
اول ما روح خرجت شهقت بعدما لم يعد بإمكانها الصمود حطت ايدها على قلبها بألم وبتنشج وهى بتعيط
قعدت على ساقيها كطفله تندب حياتها نزلت وشها وهى بتعيط
– يااارب
قالتها بقهر وهى حطا ايدها على قلبها الى بيوجعها بتناجيه انه يخلصها من الذل لان مبقتش قادره تستحمل
قرب شخص منها ونزل لمستواها
– روح سمعت الصوت ده رفعت وشها وكان احمد بصل لوشها الى مليان دموع واضايق
– متعيطيش معلش عرفت إلى حصل
كانت بتبصله وكانه جه فى الوقت المناسب
– خرجنى من هنا
بصلها وهز مش فاهم هى بتقول اى
– انا مخنوقه هنا اوى ابعدنى عشان لو فضلت شويه كمان هعمل حاجه فنفسى
– بس اهدى ، تعالى
خدها احمد ركبها العربيه ومكنتش بتجادله لانها عايزه تبعد من هنا باى شكل وبعدين مشيو
– اى الى انتى هببتيه ده
قالها بدر بغضب لساندى الى واقفه فى كامل غضبها
– الى انتى عملتيه ده شغل حوارى بتلبسي البت تهمه هى معملتهاش وانتى الى حطاه فى شنطتتا
تحدثت والدتها- لى يا ساندى تعملى كده .. خليتى كل الى موجود يقل منك