بصله بدر من هدوئه فكمل بنفس النبره
– احنا لسا بنتكلم اكيد مش على اول حاجه حضرتك ترفض
قالت ساندى – اعقد يبابى اتكلم مع يحي
بصلها من رجائها اتنهد بضيق وقعد قال
– خير
– امى مكنتش تقصد تقلل منك او من ساندى هى بس عايزه تسرع جوازى من ساندى لانى عايزها .. ومبشفش لى داعى لرسميات مدام انا شاريها .. وزى ما هى قالت الفرح مش هينقصه حاجه وهيكون كامل
كان بدر بيبصله من لباقته فى الكلام
قالت ساندى – وانا يبابى مش ممانعه انا متفرقش معايا الحاجات دى ويحي قال هيعملى كل الى عيزاه فى الفرح وعارفه انه مش قليل .. الرأى رأيك
كان بدر بيشاور عقله بيلص لبنته وليحي قال
– توكلنا على الله
ابتسمو وساندى فرحت وحضنت ابوها بسعادها
جت احدى الخادمات واخبرت كوثر بالعشاء قالت كوثر بإبتسامه
– طب السفره جاهزه يلا عشان ناكل
– لا معلش احنا لازم نمشي
قال يحي – مينفعش الكلام ده اتفضل
ابتسمو وراحو قعدو على المائده وبياكلو وهما فرحانين وساندى مسكت ايد يحي بسعاده متجاهله الجميع
فى الليل كان احمد داخل القصر شاف ضوء من المطبخ مهتمش وكمل بس وقف لما حس انها روح
راحه ناحيه المطبخ وفعلا لقاها هى كانت ماسكه مذكره وراحه جايه وعماله تقرأ وبتحفظ نفسها بتردد كلمات بقراها
وقفت زفرت بضيق وحطت الكتاب على وشها ابتسم احمد على شكلها
– انا اتعلمت لى ياما ناس نجحو منغير تعليم
– ممكن عشان ثقافه الواحد تزيد
اتخضت روح وبصت لصوت لقته احمد قالت – بتعمل اى هنا وجيت امتا
– دلوقتى
– بتختفى وتظهر زى اما تكون عفريت
– معلش الشغل بقا .. مضايقه من اى
– فى حد بيذاكر هتشوفه مبسوط
ابتسم قال – معتقدش .. يلا اهي سنه وتعدى
– تفتكر .. احساسى بيقول غير كده بس بدعى اكون غلط
– متقليش كله خير ، وشدى حيلك انتى بس
– يارب
– انتى قاعده هنا لى
– لما بعقد فى الاوضه بحسنى هنام على نفسي أما هنا بفوق شويه
– لأنك فعلا بابن عليكى انك مبتناميش
وكان بيشاور على عينها حطت ايدها عليها قالت بأبتسامه مريره
– قصدك الهالات السودا وملامحى إلى اتغيرت .. مش هتفرق انا اتغيرت فى كلو