– ازي حضرتك استاذ بدر
– ازيك يا يحي يا بنى .. شيل الالقاب احنا بقينا اهل
– اكيد
قالت كوثر – اتفضلو
دخلو وقعدو وهما بيتكلمو بتلك النقاشات التعارفيه
كانت روح قاعده مع زينب فى اوضتها وزينب كانت ملاحظه تغيرها الايام الى فاتت وشرودها
قالت زينب – م..الك ..ياروح
بصتلها وقالت – ها .. لا مفيش .. عايزه حاجه اجبهالك
– لا .. ايه ال..صوت ال..ى تحت .. ده
سكتت روح شويه بعدين قالت
– دى عيله … خطيبت استاذ يحي
اتبدلت ملامح زينب قالت
– بت..قولى ايه
استغربت روح قالت – حضرتك متعرفيش
– يح..يي خ..طب امتا
– لا لسا هو من ايام قررور يتجوزو
– جو..از
كانت مصدومه بعدين فهم للى بيحصل قالت بحنق
– ك..وثر
بلأسفل
قالت كوثر – شرف لينا اننا ناخد ساندى ليحيي
ابتسمت ساندى بخجل وابتسمت سلمى عليها
قال بدر – وشرف لينا اننا نناسب عيلتكم .. وشخص ناجح زى يحيي رغم انى استغربت من طلب ايده لساندى فجأه كده
قالت كوثر – معلش مدام بيحبو بعض مفيش حاجه غلط .. فنعجل الموضع
استغرب بدر قال – مش فاهم
– يعنى الفرح يكون بعد اسبوعين اتصدمو كلهم وقال بدر
– ده الى هو ازاى والخطوبه وده كله .. انا بنتى مش معيوبه واقل واحد يعملها احسن حفله فى احسن فندق
– واحنا مش هنقصر .. والخطوبه والشبكه الى هى هتنأيها هنعمله ليها بوم الفرح .. واذا كنت بتتكلم على الاشهار فالاعلام هيكونو حاضرين ورؤساء شركاء يحضرو الفرح وناس أكابر يعنى هنعمل الى يليق بساندى والى هو احسن حاجه والى يليق بعيلتنا .. مفيش فى كده غلط واى حاجه تطلوبها هتتنفذ
وقف بدر وقال – وانا مش موافق
وقفو كلهم وخافت ساندى قربت منه وقالت
– بابى
– بس ويالا عشان هتيجى معايا
بصت ساندى ليحي بحزن اتنهد وهو بيقول
– ممكن تقعد