مشيت صفيه وسبتها وهى زعلانه عليها
قالت كوثر – عملت اى
قال المحامى – لسا امبارح فاتح الوصيه رغم او ده خطر عليا وعلى اسمى ولازم افتحها قدام العيله
– انجز كان مكتوب فيها أى .. عايزه نسخه منها زى اما قولت
– ما المشكله انها مش زى الى احنا حاسبينها
– يعنى اى
– إبراهيم بيه كاتب هنا ان دى رساله والوصيه الى بجد عاينها فى مكان يحفظها وشخص واحد بس عارف مكانها
ضاقت ملامح كوثر بغضب شديد – يعنى أى هو لغز.. حتى لما مات مش راحمنى فى دنيتى لازم يتعبنى ويضيع سنين عمر على العمر الى ضيعته معاه .. وانا هعمل اى دلوقتى وانت مفتحتهاش الرساله الزفن دى من بدرى لى منا مكلامك عنها بقالى كتير
– معلش يا مدام بس عقبال مكنت بعمل ورق تخبرنى فى السليم لما افتحها عشان ترجع مكانها تانى من غير ما حد يعرف لانى ف الأول والآخر محاميه يعنى لازم اكون ايد امينه
مسكته كوثر من ملابسه وقالت بغضب
– ايد امينه دى متلقش عليك انت من زمان وانت معايا وعليه وشكله عرف قبل اما يموت عشان كده معرفش بمكان الوصيه وخفاها عنك
– وانا بأيدى اى بس انا بعمل الى بتقوليه عليه
كان خايف منها دفعته بغضب قالت
– مين الشخص الى عارف مكانها .. ممكن يكون يحي او سلمى
– بس الانسه سلمى فى لندن دلوقتى ولما مات مكنتش موجوده .. هو اكيد فكر فى الوصيه قبل اما يكون وقالها لحد معاه
– هكلمها عشان ترجع اقل حاجه دلوقتى لازم نحط عليها امال كتير …. هتكون قلت لمين يا ابراهيم
فى اليوم التانى كان يحي فى الشركه سمع صوت على الباب بص لقاها السكرتيره
– تعالى
دخلت وكانت لابسه جيبه قصيره وبلوزه ضيقه ادتله الملف قالت
– حضرتك عندك ميتنج مع وفد كمان عشر دقايق
– ماشي
بصتله وحطيت الملف وهى مستغربه بصت للباب وكأنها بتشوف حد واقف ولا لا بعدين قربت منه وقفت وراه وحطيت أيدها على كتفه قالت
– وحشتنى
– مش وقتك يا نهله
كانت بتحسس على جسمه بعدين لفت وقعدت على المكتب قدامه وهى حاطه رجل على رجل والجيبه اترفعت وظهرت رجليها اكتر وقربت منه
بصلها يحي ومن قعدتها
– هى البت بتاعه امبارح هى السبب
سكت يحي ومردش بص بعيد بصيق لما افتكر روح مسكت نهله وشه وخليته يبصلها
– فيك اى
– معرفش مش على بعضي كده
مسكت أيده وحطتها على رجليها عند فخذيها قالت
– طب سبلى نفسك
بص يحي لأيده الى مسكتها وهى بتقرب منه بتشعل رجولته
– أخرجى
توقفت وهى بتقربله قالت – ايه
– أى مسمعتيش بقولك أخرجى
بعدها عنه وقف بضيق قال
– الحركات الزباله دى متتكرش غير لما اكون انا عايز وطالما مش عايز تلتزمى حدودك
استغربت جدا منه واتحرجت قالت
– حاضر بس مقولتليش انت خدتها إمبارح فين
بصلها يحي فابتسمت وقالت – الى قلقت عليك وانت خارج بيها كده فقالت اعرف رايح فين .. بس وتخليص انك واحده عن دكتوره ن…
ومكملتش كلامها لما مسكها يحي من عنقها فأتنخقت
– يحي فى اى
– بوقك ده لو اتفتح صدقينى هتكونى انتى الى مسؤله عن الى هيحصلك .. هنسي انك بعتى زباله ينشي ورايا بس عايز افكرك يا حلوه بيا وعمله زى دى مش هعديها …متنسيش نفسك وبصى انتى فين وانا فين .. وفى لقب تحطيم قبل اسمى
– ده كله عشانها انا مكنتش هتكلم انا بس
اتخنقت لما قبض بأيده اكتر قال بحده
– ولا هتفكرى اصلا تتكلمى فمتخليش ثقتك تخونك وتنسي ان رقبتك تحت ايدى
– ح.. حاضر ب .. بس سيبنى .. هموت
كانت عينه لا تبشر خيرا بعدين سابها بقرف
كحت وهى بتاخد نفسها لانها اتنخقت حطت ايدها على رقبتها
قال يحي – اطلعى برا
بصتلهمن لم بعدين نزلت الجيبه بتعتها الى اترفعت وعدلت لبسها واومأت برأسها وخرجت
رجع يحى القصر طلع على فوق بس وقف لما شاف نور من اوضه روح
راحلها ولقى الباب مفتوح اتقدم وبص عليها لقتها قاعده بتذاكر استغرب لانه بيحسب أنها هتكون بترتاح من تعبها … كان يحي بيستغرب لى بعقد فى اوضتها بالطرحه ولبسها العادى الفضفاض وكأنها مش مأمنه لنفسها حتى فى اوضتها وكان معها حق
الكاتبه المجهولهn لقاها بتسمك القلم بس وقع منها فمسكته تانى وبتكتب بس كانت أيدها بتوجعها من جروحها وهى بتمسك القلم وباين الألم والضعف على ملامح وشها
كان يحي واقف شايفها بعدين مشي بغير إهتمام
حست روح بحاجه بصت ناحيه الباب لكن ملقتش حد وقفت راحت قفلته ورجعت لمذاكرتها
مر يومان
فى الصبح كان يحي راجع من برا بافانسه الاهثه لابس لبسه الرياضى لانه كان بيركض بالجوار
دخل جناحه وشرب ميا وقف ناحيه النافذه وقعت عينه على روح إلى كانت واقفه برا مع حد واستغرب جدا لما لقاه احمد
جمع قبضته بضيق وهو شايفها واقفه معاه ومشي دخل الحمام ياخد دش
– انتى رجعتى القصر امتى
قالها احمد وهو مستغرب بس روح سكتت ومردتش
قال أحمد – مش مهم بس فرحان برجوعك