ومعاملتى فى اخر فتره
– انتى غلطانه
بصتلها باستغراب فبصت روح على يحي وكملت
– انا محمتوش انا سببتله اذى كبير وده الى كنت عيزاه
سكت زينب بصتلها وقالت – ده الى انتى بتقوليه لنفسك عشان تخبى مشاعرك ليه
تعجبت روح كثيرا تنهدت زينب وقالت
– انا معرفش يحي عملك اى عشان اشوف حزن فيكى منه بس لما شوفت حزنك مكنش من نوع الكره الى يخليكى تاذيه شوفت فيكى حب مدفون ليه مبتظهروش لحد .. انتى مأذتوش يا روح انتى حمتيه وظهرتيلو حقيقه واحده ناويه على اذيته وبتخدعه سنين وبتستغله .. ممكن يكون موجوع بس انتى معاه وهينسا ميستهلش يزعل عشانها
– غريبه شكلك مش زعلانه ولا مضايقه منه
– هضايق من اى
– أن بعد كل الى عملتيه حتى لما عرف كوثر وشها كتبلها الأملاك وادلها الى هى عيزاه .. انتى حميتيها وهو جه فى لحظه ضيع كل كل حاجه
سكت زينب بحزن قالت – ده الى كنت متوقعاه .. بس متخيلة انه حتى بعد ما يعرفها يعمل كده .. انا مش زعلانه ابراهيم وصانى على يحي مش على الفلوس وصانى انى احميه من اى شر .. والشر خلاص اتكشفله كفايه انها بعدت من حياته
– تفتكرى هينساها مظنش هيتخطاها بالسهوله دى
– عشان كده بقولك خليكى معاه .. حبيه وكفياكى تخبى اكتر من كده
مردتش روح لكن لم تبالى بكلامها ابتسمت زينب بشكر وامتنان ومشيت رجعت روح بصت على يحي وبتفتكر كلام زينت فهل حقا حمته لانها تحبه وتخدع نفسها انها اذته .. تنهدت ودخلتله وقفت قدامه قالت
– يحي
مردش عليها بس سمعته بيقول
– هفضل اتعاقب لذنب انا معملتوش .. هو اذاها وسجنها وكان بيشك فيها خد سنين من عمرها لى تحاسبنى بداله زيه … هتستمر حياتى بالنمط ده علطول .. أنى اتحاسب على عمايل غيرى ليه
كانت بردو مستغربه من كلام كوثر الى مفهمتوش ما علاقه والده ولما كان يعامله بقسوه حسب ما حكيت وهل ام يحي خانته … تنهدت وقربت منه قعدت جنبه حطت ايدها على كتفه
– معلش
رفع وشه وبصلها وهى شافت دموعه الى بتنهمر منغير ما يمثل البرود زى عادته بصتله فى عينه وقالت
– حاسس ب اى
قالتها وكأنها عايزه تسمع احساسه وتشوف مقدار الى سببتهوله
– موجوع اوى يا روح .. حاسس انى بتخنق .. الموت أهون من احس بيه
انه هو احساسها الموت التى لاحقها دون سبب منه هو لاحقه من اقرب الناس اليه قربت ايدها منه ومسحتله دموعه بحنان بصلها بحزن وهى افتكرته وهو بيمسح دموعها
تنهدت اتقدمت منه وضكته وهى تهمس له
– انا اسفه
حس انه محتاجها اوى فحضنها جامد بحزن وقال
– معملتيش حاجه غلط عشان تعتذري عليها مقدرش اقولك انى ندمان انى سمعت وطواعتك كان الجهل افضل بس انتى حبيبتى تكشفيلى الى مش عارفه اشوفه .. انا بس بسأل لى عملت فيا كده .. لى .. اه انت بتتحمل اذى كبير عنى بس لى تأذينى الاذيه دى .. والله لو كانت طلبت روحى كنت اديتلها منغير ما اتردد مش قادر اصدق ان كل ده كانت بتعمله عشان فلوس وانها عمرها محبتنى … لحد دلوقتى مش قادر اصدق ومكدبش عليكى لو جتلى دلوقتى وقالت انها متقصدش هسمحها وهنسا اى حاجه قدام انها ترجعلى … انه مش غبى بس صدقينى مش هعرف اعيش من غيرها او اتقبل فكره انها مبقتش فى حياتى
حست بالحزن عشا مشافتوش كده ولا مره ولا تخيلت انه ممكن يحب حد كده متخيلتش ان جواه طفل محبوس هيظهر لأكتر حد بيحبه وهى كوثر .. يحي كان معاها كأنسان طبيعى علاقته بإمه هى من تبث فى قلبه الطمأنينه وحين سلبتها منه بات خائفا مرتعبا يريد الامان الذى كان يشعر به لكنه اصبح سراب ولن يناله تنهدت وهى بتربت عليه بحنان
– خلاص يا يحي احمد ربنا انها بانت على حقيقتها .. قول الحمدلله وهون على نفسك انت متحرمتش من الجنه ولا دخلت النار عشان كل ده .. مبستهنش بوجعك انا بحاول اوقفه شوفتك كده بتتحسنى بالذنب مش عايزه اشوفك ضعيف
ضمها اكتر ليه وقال – انا باخد القوه منك
بصتله وهو بيحضنها تنهدت وبادلته ، الى ان استعاد يحي رباط جأشه وبعد عنها بصتله قالت
– ناوى على اى
– هتكونى معايا
سكتت شويه رفعت عينها اليه واومأت ايحابا قال
– لمى هدومك
– على فين
– ده مبقاش بيتنا هنمشيى من هنا
اومأت له دخلت سلمى فى تلك اللحظه بصلها يحي قربت منه وقفت قدامه حس انها مضايقه عشان الى عمله وهو كمان حس انه تسرع فأخته لها نسبه فى الأملاك لكن ضئيلة ليته قسمها عليهم ولم يظلم اخته
– سلمى ا..
اندفعت تجاهه وهى بتحضنه جامد وبتعيط وبتقول
– اسفه يا يحي
بصتله روح وهى بتحضنه وبصت ليحي الى اتفجأ من رده فعلها
– طول عمرى كنت بشوفك بارد كده كطبع كنت بتريق عليك بهزار انك انطوائى كنت بقول عليك شرير كنت بضايق من تصرفاتك ولما اكلمك مبتهتمش بكلامى كنت بقول انك شخص معندوش ضمير ولا قلب فى معظم الأوقات .. مكنتش اعرف انك اكتر واحد اتعذب فينا واستحمل كتير عشانى .. استحمل الى محدش استحمل .. محطتلكش عذر ولا كلامى يتأثر عليك ازاى .. معرفش سبب انك تكون كده وادينى عرفته .. ازاى استحملت كل ده لوحدك ازاى قدرت تقف لحد انهارده منغير ما تنهار للحظه .. ازاى قدرت تخبى كل ده جواك
مردش عليها ضمته اكتر وهى بتعيط وبتقول