– احمد رد عليا ياحبيبى
كان الجميع يطالعها باستغراب قبل ان يقول احمد شي وينصدمو
– ك..ويس يا امى
اتصدم الجميع من ما تفوه به احمد ويحي بصله بشده اما روح فلم تتبدل ملامحها نظرت كوثر واحمد فهذا اذا علاقتهم ببعضهم
قالت سلمى بصدمه – امى
تضايق احمد الان نفسه بما تفوه به اعتدل بألم وقال
– اقصد مدام كوثر ش..شكرا لحضرتك
بصوله بإستغراب شديد حزنت كوثر جدا لأن ابنها يتراجع عن قوله من أجلها قربت منه وقالت
– لا يا احمد انا مش مدام ولا زفت
اردفت لهم بصوت مرتفع – ايوه زى ما سمعتو احمد يكون ابنى
كانت دى اكبر صدمه ليهم ويحي الى كان مذهول ومش قادر يصدق واحمد بيبص لوالدته الى اعترفت به اخيرا من غير ما تخاف
– حاسس ب اى
كانت قلقانه عليه وكلهم شايفين اهتمامها وخوفها الى بيإكدلهم ان ده ابنها
– قوم معايا
وقفته وهى تسنده اخدته ومشيت وده كله ويحي باصصلها فهى حتى لم تتحدث معه او تسأل عنه انه لديه جروح زيه لكنها لم تهتم سوا بأحمد هل معقول انه
ابنها حقيقى بس هو ابنها بردو
شافها وهى بتطلب من الخدم علبه الإسعافات مساعده جنب احمد وتضمه بحب وخوف بصت كلا من سلمى وروح ليحي الى مكنش مبعد عينه عليهم
حس بحد يمسك ايده وكانت روح بصلها فقالت بهدوء
– يلا
مردش رجع بص لوالدته وهى بتعالج جروح احمد خدته روح ومشيو
قالت كوثر – لى يا احمد لى
مردتش عليها وهى قلبها كان بيوجعها وهو بيفتكر روح وهى قاعده فى هذا الجناح ويتخلهما معا
– مقدرتش استحمل .. لى عايشه معاه .. انا بحبها اوى ومش عارف اتخطاها ولسا حاسس بالذنب انى السبب فى خسارتها
كان وكأنه بيشتكلها من حزنه وكوثر لم تتحمل قالت
– وحياتك عندى هدفعهم تمن حزنك دلوقتى .. متخفش انا هجبهالك وهتبقى ليك زى ما انت عاوز
بصلها احمد وقال – ازاى
– سيبها عليا .. زى اما قربتهم هبعدهم وارجعهالك وتبقى بتعتك
كانت نبرتها واثقه تتحدث بشر وتوعد على حزن ابنها
– اوعدينى
قالها احمد امسكت ايده وهى تأكد له وتقول
– اوعدك روح هتبقى ليك قريب .. قريب اوى كمان
فى الأوضه كان يحي جالس وروح بجانبه ومعاها علبه الإسعافات وسلمى كانت واقفه فى الأوضه معاهم وبتبص لأخوها مش عارفه بيفكر فى ايه فهى الاخرى فى داخلها الف سؤال لى احمد كان بيتكلم مع سوف كده لى اتخانقو ولى كان بيتكلم على روح وبيطلب من يحي يطلقها ازاى اتحولو وضربو بعض كده
– ابنها !! احمد يكون اخونا طب ازاى
مردش يحي بصتله سلمى تنهدت بصت لروح بمعنى انها ومتسيبهوش وتكون جنبه فهمتها روح مشيت وسابتهم
كانت روح تعلم جرح يحي الى فى راسه اتفتح قالت
– عجبك الى حصلك
لا يزال فى صمته أتألم وهى بتلف الشاش حولين دماغه بصتله وقالت
– اسفه
كملت بعدين قعدت قدامه خدت قطنه ومسكت وشه أتألم لما مسكته جامد
– فى اى يا روح
– منتا بتتكلم اهو ساكت لى
– هتكلم اقول اى
– بتفكر فى اى
شرد ثانيا مسكته برفق هذه المره وهى بتحط القطنه على التعويره الى فى شفته
– بتفكرينى بيها
قالتها يحي بصتله روح باهتمام يكمل
– كانت هى الوحيده الى تعقد معايا وتعقملى الجروح وتعالجنى بس ..
اردف بحزن خفوى تمتزج بالخذل
– سابتنى وراحت لأحمد حتى لحد دلوقتى مجتش سألت عليا وقاعده جنبه .. مش عارف اذا كنت بالغت بالى عملته شككتنى فى نفسي وانى غلطان
بصتله روخ شويه ثم قالت – الى حصل حصل
بصلها كن نبرتها فهى تبدو جافه معى عرف انها لسا زعلانه منه افتكرها وهى بتقول انها شافتها مره مع أحمد وبتحضنه وبتترجاه انه يبقى معاها بس هو
مصدقش زى امبارح حين قسي عليها بكلامه عندما يتذكر كيف امسك زراعها بقبضته يود قطع يده
– اسف يا روح .. اسف انى مصدقتكيش لما قولتيلى بالى شوفته بس كان للموضوع صعب انه يتصدق اعذريني بس بردك مكدبتكيش والله
– هتفرق اى
– ايه !!
– هتفؤق اى انك مكدبتنيش ما دام مش مصدق الى بقوله .. الاتنين واحد