مردتش عليه مسكها وليها ليه وهى مبتبصولوش ومنزلة عينها وبتعيط
– مالك فيكى اى
– قلبى بيوجعنى اوى .. مش قادره استحمل نوع الوجع ده
كان يحي يعلم نوع الوجع الذى تتحدث انه جربه بل تعرض له بالعنف الشديد
ما أدراكم بأن من المفترض اقرب الناس ليك ان يكونو هم ملجأ ويأتيك الغدر والاذيه منهم التى تجعلك فيما بعض مريضا لا محاله
” من لا يجد الأمان فى عائلته ، لا يجده فى غيره ”
سحبها وخدها فى حضنه وقال
– عيطى لو ده الى هيريحك عيطى مش همنعك
حضنته بقوه وهى دايمه وشها فى صدره وبتعيط بحرقه لكن تتحر يعلو صوت بكائها ولا يوجد بها قيد يمنعها
– تعبت اوى
– هترتاحى والله ربنا هيجبر بخاطرك قريب
– امتى .. بقيت احس ان الحزن مكتوبلى
– قريب يا حبيبتى .. هيكون قريب اوى واستغربت سرعته بس انتى صبرى
كان بيكلمها وكأنه قد جبر من الله ويعلم عطائه كيف يكون .. فهو تغير وأدرك كرمه عليه بهذا الفتاه الذى عشقها وغيرته.. انه جبر خاطره وعوضه عن عذابه بها وصار لا يريد غيرها .. لكن يخشي ان تسلب منه وتأخدها الايام منه
كانت اكتر وكأنه بينفض أفكاره وان ده مش هيحصل ، كانت روح تراجع أحداثها وما حدث لها بدأت توقف عياط وتهدا ويخلو وجهها من التعبيرات بصت ليحي وهو حاضنها لكن نظراتها كانت غريبه مجهوله غامضة لكن لا تبدو جيده له
بصلها وهو الاخر قال – بقيتى احسن
اومأت برأسها ايجابا – طب اى نروح عشان ممكن نتفهم غلط بوضعنا هنا
ابتسمت ابتسامه خفيفه استغربها يحيي لكن اسعده حقا وكأنه صنع اكبر إنجاز فى حياته حين تبسمت ، بعدت عنه واعتدلت بحرج بصتله فأعتدل هو الاخر
وذهب
رجعو حل عنا يحي اوضتها وقال – غيرى هدومك عشان تاكلى
مردتش عليه تنهد ومشي وسابها وبعد شويه رجع لقاها قاعده زى ما هى
– مغيرتيش ليه
مردتش قعد يحي جنبها وهى لم تكن تنظر له مسك ايدها بين كفيه بحنان واتكلم
– روح بصيلى
مبصتلتوش وهى باين على الشرود ليتحرك فمها وتقول ببحه
– علاقه .. انا نتجت من علاقه محرمه
كانت بتتكلم وكأنها فى عالم تانى صوتها على وشك البكاء لتكمل
– ممكن الى بيحصلى بسبب ده .. ربنا بيحسبنى عليهم .. وجودى كان غلط من الاول
– بس يا روح متقوليش كده .. عمر ما ربنا يحاسبك على حاجه انتى ملكيش ايد فيها انتى معملتيش حاجه متقوليش كده ومتكرهيش نفسك انتى غاليه اوى .
– كل ده ميغيرش الحقيقه
– هو اى الحقيقه .. متردى حقيقه اى انتى لسا زى ما نتى روح الى حصل انهارده انسيه
دمعت عينها وقالت – يارتنى اقدر مكنش ده الى انا حاسه بيه دلوقتى
حس بالحزن من اجلها اتكلم بهدوء – هتقدرى وهترجعلها تانى عشان ايا كان دى امك ممكن لو كنتى ادتيهم فرصه عشان تسمعيهم مكنش ا..
بصتله بشده وقالت بدهشه – اسمعهم .. عايزنى اسمع اى اكتر من الى سمعته
رد بكل هدوء – مسبتهمس يدافعو عن نفسهم
– الى عملوه ميتغفرش
– اش عرفك
– ايه !!!
– اش عرفك ممكن ربنا غفرلهم من زمان .. ان الله يغفر الذنوب جميعا .. افتكر انك قولتيلي الجمله دى ازاى تنسيها.. مبالك بالسنين الى كفرو فيها عن ذنبهم .. يا روح بمجرد ما ربنا يشوف عبده ندمان بجد وهو عالم بنيته وعايز يتوب فى نفس اللحظه بيغفر له
كانت روح مستغربه من ادراكه وقالت – انت !!
– انا مش جاهل عن دينى وعارفه كويس .. انا بس كنت يستمر فى الغلط وانا عارفه دينى وانا ارتكب معصية مش عايز افكرك باسوء ما فيا ولا ارجع الماضى على حاضرى
مردتش عليه تنهد وقال – اسمعينى فى حاجه فى الموضوع مش كانت غلطه وخلاص .. لو هو مكنش عايزك الى يخليه يعمل ده كله عشانك ويرجع دلوقتى يفكرك بيه .. ممكن يكون متخلاش عنك اصلا او ….
كمل باستدراك – مكنش يعرف انك موجوده
بصتله بإستغراب شديد قالت – يعنى اى
– انتى كنتى تعرفيه قبل كده قالك انه صديق للعيله وهو عارف انك بنتها ازاى مره واحده زى ما نتى بتقولى يجى يقولك انه والدك وانك بنته .. لى مقلش كده من الاول
– معرفش ممكن خاف .. اصل الى يعمل كده جبان