– اتكلمى يا روح إلى حصل
– محصلش حاجه أنا بس مش طبقا القصر ده بالى فيه
– اشمعنا فجاه كده
– لا مش فجأه أنا علطول مبحبش وجودك هنا
سكتت نوال وهى باصه لبنتها بشك مسك روح أيدها قالت
– عشان خاطرى تعالى نمشي من هنا ونبى
– وهنمشي نروح فين وفلوس دراستك وهناكل ازاى كل ده مفكرتيش فيه
– متخفيش أنا هتصرف أنا لقيت شغل فى محل بدوام جزئى
– ده انتى محضره بقا وبعدين انتى عايزه تشتغلى ومذاكرتك
– هعرف تواظب مبين الشغل والمذاكره وبالنسبه هنعقد فين فى شقه صغيره هتكلم مع صاحبها بأنى ادفع اشهر اول ما اقبض من الشغل
– ولو مشغلتيش انتى بتراهنى على كل حاجه احنا فيها قدام حاجه لسا محصلتش
– ونبى يماما متخفيش هشتغل والله المهم نخرج من هنا
سكتت نوال وكانت مش موافقه على كلام بنتها وأنها عيله ومش هتعرف تحمل مسؤوليه بيت زى ما هى فاكره بس لما بتشوف خوفها ورغبتها بأنها تخرج من هنا بتضعف وتوافق علي إلى عوزاه المهم انها ترتاح
فرحت روح قامت وهى بتقول
– خلاص نمشي دلوقتى
بصتلها نوال بصدمه قالت
– دلوقتى اى اعقدى لسا لما اقولهم انى همشي من الشغل
– وده هياخد وقت خلاص بكرا نمشي
كانت لسا نوال هتتكلم قاطعتها روح
– اظن بكرا كفايه اوى
– أنا قلقانه عليكى يا روح بس لو تطمنينى
– متقلقيش عليا مدام هنخرج من هنا هاكون كويسه
اتنهدت نوال بقله حيله
قالت كوثر – تمشي تروحى فين يا نوال انتى شغاله هنا من ست سنين بعد كل ده عايزه تمشي حد زعلك فى حاجه
– لا ابدا حضرتك مشفتش منك غير كل خير
– امال فى اى
– ..
سكتت نوال لما شافت يحي نازل وبيبصلها وبيبص لأمه ووقوفها معاها كانت نوال بتسأل نفسها عن خوف روح اول ما شفته كده لحد دلوقتى مستغربه الكتابه الخفيه
قرب يحي من كوثر وسلم عليها قالت
– تعالى يحي اتكلم الست نوال عايزه تسيب الشغل بعد كل ده
اتفجأ يحي كثيره وبصلها بشده
– معلش يا مدام بسب كده احسن
– شسيها يا امى
قالها يحي وابتسم بعدين كمل
– بيتهيألى روح هتبقى كويسه لما تخرج .. مش ده قرار روح برضو ولا اى
قالت كوثر بإستغراب
– روح وهى هتخلى امها تمشي من الشغل لى
بص يحي لنوال وقال
– بيتهيالى هى تقدر تسألها عن ده
كانت نوال مصدومه أنه ازاى عرف أن روح هى إلى عوزاه تمشي وابتسامه يحي وكلامه يقصد بيه اى
قالت كوثر – وهتمشي امتى
فاقت نوال قالت – بكره
– بكره بسرعه دى
– معلش عن اذنكم
مشيت وهى فى دماغها الف سؤال
كانت روح بتلم هدومها لقيت امها دخلت وعلى ملامحها الضيق
– عملتى اى قولتهم انك ماشيه
قربت نوال منها قالت
– يحي عارف منين انك انتى الى عايزه تمشي من القصر
قشعر بدن روح لما سمعت اسمه مسكتها امها وهى بتهزها بعصبيه وبتقول