قرب منها وقف قدامها مباشره قال – عشان خاطرى يا روح سامحينى مش مكرر الغلط ده تانى .. اطلقو ونتجوز انا وانتى وتبعد عن المشاكل دى .. وان كام بسبب الفلوس الى مخلياكى هنا لحد انهارده فأنا هخلص الموضوع ده
– امشي يا احمد
بصلها بشده رجعت لورا بتبعد عنه قالت
– غلط .. وجودنا وكلامنا كل ده غلط … انا مقدرش امنلك تانى .. حتى لو كنت اتجوزت انت كنت هتيجى فى يوم وتغكرينى بالى حصلى مقدرش اثق فيك بعد ده كله
اتصدم من الى بتقوليه هل هذا ما تظنه عنه
– مستحيل يا روح والله مهعمل كده مش هزعلك تانى انا غلط وظلمتك ومش هعيدها
– بس الوضع دلوقتى اتغير
قالتها وكأنها تنهى كلامها بصلها مشيت وسابته وكانت الدموع متحجره فى عينها بتمسك نفسها
لعن احمد نفسه ولعن لسانه اصاب قلبه الاحباط والحزن لانه السبب فيما هى عليه
انه بات بالفعل يشك فى حبه لها وانه جرحها كثيرا وفى نفس الوقت نادم ولا يستطيع تركها او نسيانها يشعر أنه يخون صديقه بالفعل ويشعر انه من قد
تعرض للخيانه .. الم يكن يدرك يحي انه يحبها ويحمل مشاعر لها ومع ذلك تزوجها .. الم يلحظ حبه لها حقا ام انه ادعى الجهل؟!
انه السبب فيما هو عليه
كانت روح فى الجناح وشارده ، رجع يحي وقاطع تفكيرها اتعملت لما شافته بصلها من تعبير وشها رجعت لمذكرتها وكملت استغرب بس مشي وسابها عشان
يغير
كانت روح بتبصله وهى بتسأل ليه قالت لأحمد كده عن يحي انها لا تعتبره زوجها لكن فى تلك اللحظه افتكرت يحي وهو بيقولوا انه هيحترمها كزوجته فى الحقيقه وكان لازم انها تعمل كده.. متقدرش تنظر انها بقيت فعلا فى حكم المتزوجه ايا كان وضعهم
مكنتش عارفه تقوله ولا لا بس التزمت الصمت وتجاهلت الامر دون ان تعيره اهتمام لكنها حقا تفكر فى كلامه ل احمد
مرت الايام
كانت تمر على كلاهما بهدوء كانت روح بتقضي وقتها فى مذاكرتها وكان يحي بيحاول يوفرها الهدوء على قد ما يقدر ويسيبها تذاكر على راحتها فى الاوضه منغير ازعاج
كان بيهتم بيها مكنش بيسبها غير ما تاكل لانه كل ما يشوف جسمها الهزيل بيأنبه ضميره انه هو السبب ومكنتش بقت تمانع
فى يوم كانت بتاكل بسرعه عشان اتاخرت ويحي قاعد حاطط الاب توب على رجله وبيشتغل
وروح مضايقه منه لأنه يرغمها على ألا تذهب دون أن تاكل خلصت وجت تمشي
– راحه فين
وقفت وبصتله ليشاور بعينه ويقول
– اللبن
بصت للكوبايه وبصتله بحنق والبرود إلى هو فيه جزت على أسنانها وقالت
– قولتلك انى محبوش وبتقرف منه
– مفيش خروج
جمعت قبضتها قالت بانفعال – انت ..
بصلها يحي بطرف عينه بحده فسكتت راحت وهى فى شده ضيقها مسكت الكوبايه وكتمت باصبعيها أنفها ودفعته بشربه واحده وهى مغمضه عينها ابتسم يحي وهو شايفها هكذا
بعد أما خلصت تنهد بصتله بضيق ومشيت
كان اهتمامه بيها لا يقل وهى تستغربه حقا كان بيعاملها بحدودو دون ان يزعجها ويتسبب فى مضايقتها بما لا تريده
قليل من الأحاديث الى بتدور مبينهم بس عينه كانت علطول متبعاها وبيشوفها فى الليل وهى بتذاكر لانه مكنش بينام غير ما يشوفها راحت فى النوم فى يوم
دخل الاوضه لقاها قاعده على الكنبه بس لما قرب منها اتضح انها نايمه على الكتاب ابتسم عليها لان شكلها كان لطيف
: روح
همس لها بذلك بس هى كانت تغط فى النوم خد الكتاب منها بحذر قرب زراعيه منها وهو متردد انه تفيق وخائف كثيرا فهى باتت من تخيفه بردود فعلها حين