استغربت روح من طريقتها شديده الرسميه فهو يكبرها ويحدثها باحترام نزلت سابته بصت حوليها من لا يكن أحد رآها وهى تنزل من السياره فهى ستسمع اقوايل ولا تريد ذلك فهى فتاه عاديه فى الدرس من أين لها بذلك
بصله لقته لسا واقف قالت
– مش هتمشي
– يحي بيه قايلى استنا حضرتك عشان ارجعك القصر
– يحي !!
قالتها بإستغراب لنفسها اومأت له بتفهم ومشيت
خلصت روح درسها وكانت ماشيه مع سهيله
قالت سهيله – أنا بقيت اتخنقت من الدرس ده
– لى
– عمال كل شويه يخوفنا من الامتحانات وانا اعصتبى سايبه .. انتى مش خايفه ولا اى ؟
– ميغركيش الهدوء أما مرعوبه يا سهيله فى دروس محضرتهاش زى ما انتى عارف وانا بحضر فى المراجعات بس وده مأثر معايا
– حصل والله انا بس مش عايزه اضايق بسؤالى واقولك مكنتيش بتحضرى ليه . يلا اهيه سنه وهتخلص ربنا يعديها على خير
– يارب
بصت لقيت ايمن واقف وكان فى انتظارها
– يلا سلام
ودعتها ومشيت لأنها عارف ان انقسام الشارع ده هى بتمشى من طريق وهى بتمشي من طريق
بصت سهيله ليها واتفجأت جدا لما شافتها بتركب العربيه كمان وبيمشو
– مين ده ؟!
رجعت روح القصر وطلعت على الجناح كانت مهمومه من سيره الإمتحانات
لما دخلت كان يحي قاعد حاطط سماعه بلوتوث فى ودنه والاب توب على رجله وبيشتغل بصلها من ملامحها قال
– مالك ؟!
– مفيش
قالتها بدون اهتمام فمحبش يتطفل وسكت لأنها حتى لو فيها مش هتقوله هو
فى اليوم التالى فى الصباح فى الجناح كان كل من روح ويحي نائمان
بدأ يحس بلإزعاج من طرقات على الباب فتح عينه بتثاقل
– يحي بيه
وكان احدة الخادمات قال بضيق
– فى ايه على الصبح
– الاكل احنا العصر يا بيه
فتح يحي عينه على الفور وبص لنفسه ونومه على الكنبه بص لروح الى كانت صحيت من الصوت وبصتله وبصت على الباب قالت
– فى ايه
قام علطول شال الغطا ورماه ورا الكنبه فى الركن وراح ناحيه السرير
قالت روح – انت بتعمل ا..
حط ايده على بقها ونام جنبها قال
– اسكتى هتفضحينا
بصت لإيده بشده
– ادخلى حطيه وامشي
قالها يحي و صدر صوت تألم منه لما روح عضت ايده وكان عاوز يصرخ من سنانها بس كنتم صوته ولسا هتبعد ايده عنها
سمع يحي صوت فتح الباب فشدها لحضنه اتصدمت روح واتسعت عينها من الصدمه ارتعش جسمها من تلقاء نفسه بسبب قربه