– انتى متعرفيش كنت بشوفه ازاى انا بقيت اشمئز منه بجد وبتخنق لما اكون فى القصر انا عايزه ابعد وارجع لنفسي وإنساه بقا وهنساه لى مش ده يحي الى حبيته اصلا
– ده انتى معبيه على الاخر طالما عايزه تنسيه يبقا هتقدرى
– تفتكرى
– مفيش حاجه صعبه عليكى ايمانك بربنا هيبعدك عنه ادعى انتى بس
كانت روح مكسوفة تدعى من اليوم إلى باسها فيه ولمسها رغم انها ملهاش يد بس مش عارفه تواجه ربها
ودعت سهيله بعد اما الطريق انفصل ومشيت هى وبتفكر فى حصل امبارح افتكرت الصوره أضايقت وانفضت افكارها وتابعت سيرها
جت عربيه سودا بأقصى سرعة ناحيه روح الى اتخضت وبعدت علطول
– مش تفتح
وهنا فتحت العربيه لقيت رجاله ضخماء شكلهم مخيف خرجو جريت علطول بس مسكوها قبل حتى ما تنطلق صرختها
دخلو الى السياره وهى مرعوبه والدموع فى عينها من الخوف
مش عارفه تصرخ على الايد البطشه الى على بوقها والى مسكنها من دراعها ولو اتحركت ممكن يتكسر فى ايديهم
كانو ماسكين روح وبيجروها وهى بتحاول تفلت من أيديهم وعايزه تصوت اى حد يساعدها بس مش عارفه حتى لو صوتت مش هتلاقى لأن المكان مقطوع ، دخلو لشقه
– ابعدو سبيونى انتو مين
رموها على الأرض بصت لقت نفسها عند رجلين واحد رفعت انظارها وانصدمت
– يحي
كان هو واقف بجمود حاطط أيده فى جيبه نزل على ركبته عشان يبقا فى وضعها
كانت مصدومه رفع أيده ولامس وجهها وهو بيقول
– أيديهم كانت تقيله عليك يا روح
بعدت وشها عنه بقرف ابتسم
– معلش بس انا ايدى هتكون اتقل
بصتله بشده قالت
– بنعمل اى هنا ومين دول
– لا دول رجاله عملوا مهمتهم وهيمشو
بعد أما خلص جملته اومأ الرجال برؤوسهم ومشيو فعلا بصتلهم روح بصدمه وهما بيخرجو وبيقفلو الباب
– أما أنا مهمتى لسا هتبدأ
قرب يحي منها ف
زحفت بتراجع لورا وهى بتقول
– متقربش وإلا اقسم بالله هصوت وألم عليك الناس
ضحك بسخريه قال
– جربى فاكره حد هيسمعك مفيش غيرنا هنا
قرب منها ومسك شعرها قال
– يلا جربى تصوتى انا اصلا مش جايبك هنا غير أن أسمع صوت صريخك واشوفك مذلوله
بصتله روح بخوف وقالت
– لى يا يحي لى انت كده