– ده فى الشارع يعنى عام
– مكنش فيه حد
– كان لازم تاخد حذرك قولتلك حاجه زى دى هتأثر على اسمك
قال يحي بغضب
– مخلاص بقا انت هتحاسبنى
سكت وهو عقله بيفكر أن مين عملها ومين شافها معاه بعدين افتكر روح لما قابلها فى اليوم ده وهى مع صاحبتها
– معقول تكون انتى
افتكر لما رجع ولقاها بتنضف اوضته ومخلصتش
معأنها المفروض تكون روحت من بدرى وخلصت ومشيت
كانت بتكدب عليه ولسا جايه طب لو كانت مصوراه لى نزلت الصوره دلوقتى منزلتهاش بدرى لى
هل بتندمه عشان باسها امبارح وقرب منها معقول حته بنت صغيره خدامه عنده تعمل فيه كده
– ده لو انتى يا روح يبقا تقرى على نفسك الفاتحه
كان روح فى اوضتها باصه فى تلفونها وبتعيط كانت مضايقه وحزينه وقرفانه فنفس الوقت
دخل يحي القصر وهو فى كامل غضبه بص الخدم عليه بخوف لقوه رايح لأوضه
فتح يحي الباب بقوه اتخضت روح بصتله بشده قالت
– انت ازاى تدخل كده انت اتجننت
– هو انتى لسا شوفتى جنان
قرب منها ومسكها من دراعها بصتله بغضل قالت
– سيبنى انت بجح كده لى
– إلى أنتى فى ده قصرى يعنى ملكى أدخل وقت أما احب سمعتى
– قصرك ده لو انت فيه لوحد مدام فى خلق معاك فيه يبقى تحترم ده متدخلش على واحده بكل همجيه وتبجح وانت الى غلطان ولو اتكررت يبقا الافضل أننا
نمشي ولا أننا نبقى هنا
– لا منتى مش هتمشي غير بمزاجى
– ابعد ايدك واتكلم عدل لانى مش شغاله عندك وانسي الفكره دى
– بس امك شغاله ععندى وقريب اتمنى انتى كمان مش شغاله بس لا هتكونى كلبه ولا تسوى
مكانتش روح فاهمه بس كان شكل يحي يخوف قال
– بقا انتى تصورينى وتبيعى صورتى
قربها منه قال بحده
– على كده جبتلك مبلغ كويس
انصدمت قال – اى إلى انت بتقوله ده صوره اى
– الصوره الى أننى خدتهالى
عرفت هو قصده على اى فبصتله بٱشمئزاز قالت
– اه الصوره المقرفه بتعتك وانت فاكر انى هصور القرف ده
ابتسم بسخرية قال – اى هو القرف ده انتى مجربتهوش
عيناها دمعت لما عرفت انه بيفكرها بأمبارح
رفعت أيدها وكانت لسا هتضربه بس هو مسك أيدها بغضب
حاولت تفلتها بس مسكها جامد قال
– لا القلم ده مباخدوش مرتيش ، لأن المره الاولى حكمت بموتك التانى هيكون ضياع وقت
– انت واحد زباله ازاى مشفتش مدى حقارتك وكنت بحسبك شخص محترم ازاى قادر تخدع الى حوليك كده انت …
قربها منه أكثر قال
– أنا اى ، ساكتلك من الصبح عشا الحساب يتقل ولحد هنا وكفايه اوى
ضغطت على أيدها وجعتها وكان هيكسرها قال ببرود
– خلى بالك على نفسك كويس يا روح
قرب منها اكثر خافت لقيته بيهمس فى أذنها بنبره مخيفه
– لأن انتى إلى جنيتى على روحك
رماها بقوه فتخبطت فى الخيطه ظهرها وجعها من قوته
بصلها بضيق وهى بصتله بقرف وحزن وكسره فمشي وسابها
لقى الخدم بيبصو عليه ونوال جت بصتله بشده بعدين بصت للأوضه ودخلت لبنتها وهى قلقانه