دفعته بقوة وقالت بكرة= لا يا شيخ كفاية تمثيل و كدب يعنى للحد دلوقتى بتكدب بس لا يا رائد كفاية انا عايزة اطلق
رائد… احترماحترمي نفسك يا عشق وفهميني فى اى
عشق وعيونها احمرت من كدبة= الحكاية انى قرفت وعايزة اطلق ومش طايقه اشوف وشك مش طاقة نفسك معايا في نفس الاوضه
صرخت لما ضربها قلم قوي مسكها بقسوة وقال… أخرسي مش عايزة توضحي ليا فى أى بس لو فاكرة انى هسكت على إهانتك ليا تبقى غلطانة
عشق بدموع= كمان بتضربنى دة ردك على اللى عمله فيه ودمرت ليا حياتى انا بكرهك
بص ليها ببرود وزقها ومشى مسكت أيدة وقالت بغل… رايح فين بقولك طلقني
زقهاو قفل عليها وسط صراخها راح الاوضه ألى فيها الدكتورة شاف امه بتفكها قرب منها و مسكها وقال بغضب رعبها= قولتى اى العشق
هي بخوف… و و ولا حاجة
ضربها بالقلم وقال بصراخ وصل العشق= انطقي قولتى اى والا هندمك
أمة[ سهير]= سيبها يا رائد تمشى يا بنى
رائد= انتى بتقولى أى يا ماما مش شايفه هى قالت أى العشق خلتها بالشكل دة… وبعدين مين جاب الزبالة دى هنا
سهير بصوت عالى= انت بتهزر صح مش انت اللى جبتها وربطها وقولت انى اخلى عشق ماتوصلش ليها ولا أى
رائد كان واقف مصدوم وغمض عينه لماسمع صوت تكسير عشق فى الاوضه لما سمعت كلام أمة
مسك سهير و طلعها برا وقفل عليها وقرب من الدكتوره اللى كانت بتصرخ مسكها بغل وقال= هتقولى مين ورى اللى بيحصل ده ولا اقتلك
الدكتورة نسرين بدموع= أنا ماليش ذنب فى كل دة أمك اللى قالت ليا اعمل كد وانا نفذت علشان بحبك وكنت عايزاك ليا