وصل مصطفى وادم وندى الى القصر وكان فى الاستقبال جدهم وجدتهم واحمد وفاطمة
كانت زينب واقفة وعيونها مليئة بالدموع فتحت ذراعيها لتستقبل ابنه بفرحة
زينب: ولدى مصطفى ياحبيب قلب امك يا نضرى ياحتة من قلبى
جرى مصطفى الى احضان امه ليرمى نفسه فيها كمن كان عطشان ليرتوى
مصطفى: امى وحشتنى اوى اوى اوى
كان كل من بالمنزل متابع حتى هتف الحاج محمد خلاص يازينب كفاية كده خالنى اسلم على الغالى متوحشتنينيش انى كمان يا واد محمد البنهاوى
مصطفى: ازاى كده ياحاج ده انت الخير والبركة وارتمى بحضن ابيه ليسلم عليه
حتى قالت ندى: ادم من الواضح اننا مالنش لازمة يالا بينا نرجع محدش معبرنه يابنى
زينب : كيف كده ياقلب ستك ده اغلى من الولد عياله تعالى فى حضنى كبرتى واحليوتى ياندى وانت ياادم راجل زين اتوحشتك يااولاود الغالى
جرت ندى وادم الى جدتهم لكى يسلموا عليه وبعده جدهم وبعد قليل جاء احمد على صوت اخيه: مصطفى اتوحشتك قوى
مصطفى: وانت كمان يا ابو يايسين
سلم كل من ندى وادم على عمهم حتى سال مصطفى على فاطمة واخبره احمد انه فى المطبخ تعد له كل الطعام المفضل لديه
مصطفى: بطة دى عمرها ماتنسى انا بحب اكل اية ابدا
فاطمة: ومين قالك انى عاملة الاكل ليك انى عاملة لحبايب قلبى مش انت وسلمت فاطمه عليهم
مصطفى: بقة كده يابطة يهون علىكى اخوكى مكنش العمش