فريده:أسيل هتفضلى كده يا بنتى ده انتى حتى شغلك مش بتنزليه هتفضلى حابسه نفسك كده قد ايه عدى اسبوعين وانتى كده
أسيل ابتسمت:لسه شويه لسه شويه يا ماما
فريده:اسيل فوقى لحياتك بقا
أسيل:انا فايقه ورايقه اهو يا ماما مالى مانا حلوه اهو بغنى الغزاله رايقه.
فريده ضحكت:وبعدين بقا كل مره تهدينى بكلمتين
أسيل:تعالى بس كده نرقص شويه على الغزاله رايقه
فى القسم
مروان:انا جعان
الشويش:وانا كمان
مروان:أسيل وحشتنى اوى
الشويش:وانا كمان والله البنت ديه كانت مهونه الشغل علينا
مروان:لما ده حالنا امال حضره الظابط هارون بقا عامل ازاى
الشويش:تعبان تعبان اوى يا مروان بقا بيتعصب بسرعه ومبقاش بياكل خالص ولما بنبقا فاضين بيقعد لوحده وساكت
مروان:كل ده فى اسبوعين امال لو مجتش تانى هيحصل ايه
الشويش ابتسم:لا هترجع هترجع عارف ليه عشان هى بتحبه بجد هى بس بتعمل كده عشان تعرفه هى كانت حاسه بإيه وتخليه يحس بالكلام الى كان بيقوله ليها
مروان:هو كان بيقلها ايه يا شويش
الشويش:لا ديه اسرار بينهم ملناش دعوه بيهم يالا يا بنى نقوم نشوف شغلنا.
عند هارون كان سرحان وبيتخيلها وقفه جمبه وبتحط قدامه علب الاكل ومبتسمه