سيف: بقيتى تنزلى مصر كتير
عمر: صحيح ي ساره هو فى حاجه حصلت
مكنتش عايزه اقول قدام سيف ان هستقر
ساره: لا ابدا ايه هتيجى معايا
سيف: متغيرتيش لسه انانيه
عمر بضيق: سيف مسمحلكش تكلم معاها كده
سيف: تنكر انها انانيه
ساره: وانا من امتى كنت انانيه
سيف: لما لغيتى الفرح ومفكرتيش غير فى نفسك حتى فرح اخوكى منزلتيش تحضرى ودلوقتى لما عايزه اخوكى مع ان قاعد معايا
عمر بعصبيه: سيف كفايه لحد هنا
سيف: هو كفايه فعلا تقدرى تقولى ي ساره هانم لغيتى الفرح قبلها باسبوع ليه وسفرتى
ساره بعصيبه: اظن قولتلك متفتحش فى القديم ثانيا لو زعلان على عمر خليه معاك
سيف بحزن:زعلان عشان عمر هقولك حاجه واحده انا عمرى ما هسامحك ي ساره وهحاسبك على كل اللى عملتيه متفتكريش ان بحبك لا انا كرهتك ضعف حبى ليكى وعد منى هدمرك عن اذنك
عمر: انتى كويسه
ساره بحزن وكسره: مكنتش اعرف انك معا مكنتش اعرف انا اتعودت ان ابقى تعبانه بس هو شكله اللى لسه متعودتش ووجودى صحى وجعه
عمر: صعبان عليكى
ساره:ايوه هو ملهوش ذنب فى اللى حصل